Το Κέντρο Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), με αφετηρία την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου, διοργανώνει μία σειρά από ειδικά σχεδιασμένες εκδηλώσεις για μικρούς και μεγάλους, αγγίζοντας πτυχές της ελληνικής επανάστασης και διερευνά την κληρονομιά της και τη σχέση μας με αυτήν, διακόσια χρόνια μετά.
Ανήμερα της εθνικής εορτής, ο Μάνος Στεφανίδης, αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, δίνει διάλεξη με θέμα την επιρροή της Επανάστασης του 1821 στην Τέχνη, τόσο στα έργα φιλελλήνων καλλιτεχνών όσο και στους Ελληνες δημιουργούς. Επίσης, οι μικροί επισκέπτες θα ανακαλύψουν την Επανάσταση του 1821 μέσα από ένα εργαστήρι ποίησης, αφήγησης και τέχνης, όπου θα γνωρίσουν με βιωματικό τρόπο τα ιστορικά γεγονότα.
Την ίδια μέρα, τα σχολικά και νεανικά συγκροτήματα Jungle Whisper, Bailemos και Emperor Tamarin του Schoolwave Festival, διασκευάζουν, δημοτικά και κλέφτικα τραγούδια που έχουν τις ρίζες τους στη λαϊκή παράδοση και στον απελευθερωτικό αγώνα των Ελλήνων, συνδέοντας μουσικά αλλά και νοηματικά το 1821 με το σήμερα. Οι διασκευές τους θα ακουστούν για πρώτη φορά και έχουν υλοποιηθεί ειδικά για την ημέρα.
Οι εκδηλώσεις πραγματοποιούνται με την αποκλειστική δωρεά του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ) και με ελεύθερη είσοδο.
Περισσότερες πληροφορίες για τις εκδηλώσεις του ΚΠΙΣΝ, αναφέρονται στην ιστοσελίδα www.SNFCC.org και στα social media.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Την ανεξιστόρητη -μέχρι πρότινος- ιστορία των Ελλήνων του Λιβάνου αφηγείται το ντοκιμαντέρ του Τζορτζ Ιντ «Kalimera Men Beirut» (Καλημέρα από τη Βηρυτό), που έκανε πρεμιέρα, την Πέμπτη, στον Λίβανο.
Ο Τζορτζ Ιντ, δημοσιογράφος σε μεγάλο αραβικό δίκτυο ανασύνθεσε την ιστορία του Ελληνισμού στον Λίβανο κάνοντας πράξη την υπόσχεση που είχε δώσει στον παππού του, ο οποίος μαζί με τη γιαγιά του, που είχε καταγωγή από την Σάμο, έφτασαν στην αραβική χώρα ως πρόσφυγες μετά την καταστροφή της Σμύρνης.
Την πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ, σε ειδική προβολή στο Πανεπιστήμιο Notre Dame, παρακολούθησαν περισσότερα από 450 άτομα, μεταξύ αυτών ο πρέσβης της Ελλάδας στον Λίβανο, Θεόδωρος Πασσάς, και άλλοι εκπρόσωποι του διπλωματικού, πολιτικού και δημοσιογραφικού κόσμου, καθώς και πολλά μέλη της ελληνικής κοινότητας της Βηρυτού.
«Θέλω να αναβιώσω τον «χρυσό αιώνα»” του Λιβάνου. Θέλω να θυμούνται οι άνθρωποι ότι υπήρχε μια εποχή που αυτή ήταν η γη των ευκαιριών για Λιβανέζους, Ελληνες και πολλές μειονότητες» ανέφερε -μεταξύ άλλων- στην ομιλία του ο δημιουργός του ντοκιμαντέρ Τζορτζ Ιντ, ο οποίος θα ταξιδέψει στα τέλη Απριλίου στην Ελλάδα για την προβολή του ντοκιμαντέρ του.
Λίγο πριν την ολοκλήρωση του ντοκιμαντέρ, ο Τζορτζ Ιντ είχε αφηγηθεί, σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, την ιστορία της οικογένειάς του κι αυτή των Ελλήνων του Λιβάνου:
«Ο παππούς μου, μαζί με τον πατέρα του Ιωσήφ και τη μητέρα του Γαλάτεια, η οποία καταγόταν από τη Σάμο, έφτασαν στο λιμάνι της Βηρυτού το 1922, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν άρον άρον τη Σμύρνη, επιβιβαζόμενοι σε μια μικρή βάρκα, και να αναζητήσουν μια νέα πατρίδα στον Λίβανο.
Ο ξεριζωμός τούς στοίχισε όχι μόνο γιατί άφησαν πίσω όλα τα υπάρχοντά τους και ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής τους, αλλά κυρίως επειδή η ευρύτερη οικογένειά τους «έσπασε» σε τρία κομμάτια – άλλοι πήγαν στη Σάμο, άλλοι στην Αμερική και κάποιοι λίγοι, όπως ο παππούς του Τζορτζ, στον Λίβανο.
Η ιστορία (της αναζήτησης των οικογενειακών μας ριζών, αλλά και του ίδιου του ντοκιμαντέρ) ξεκίνησε πριν από 16 χρόνια, όταν πέθαινε ο παππούς μου. Μου είχε αφηγηθεί πώς έφτασε στον Λίβανο και μεγαλώνοντας δίπλα του έμαθα κάποια ελληνικά και πάντα άκουγα τις ιστορίες του. Πριν από την τηλεόραση, διασκεδάζαμε ακούγοντας τις ιστορίες των παππούδων μας.
Ο παππούς μου και οι γονείς του δημιούργησαν στη Βηρυτό ένα από τα πρώτα εργοστάσια υποδημάτων το 1927. Να σας θυμίσω ότι ο Λίβανος ανακήρυξε την ανεξαρτησία του το 1942, γεγονός που σημαίνει ότι οι Ελληνες έφτασαν εδώ πολύ πριν και όταν έγινε το κράτος θεωρήθηκαν τμήμα του πληθυσμού της Βηρυτού. Υπολογίζεται ότι περίπου 30.000 Ελληνες κατέφτασαν στον Λίβανο το 1922, μεταξύ των οποίων ο προπάππος και η προγιαγιά μου.
Εζησαν εδώ, ξεκίνησαν τη δική τους επιχείρηση, έβγαλαν χρήματα αλλά παράλληλα διατήρησαν και δεσμούς με την Ελλάδα, όπου ζούσε η αδελφή της προγιαγιάς μου, Μαρία, και ο σύζυγός της, Μιχάλης Λουλιάς. Ηταν μαζί στη Σμύρνη. Η μισή οικογένεια πήγε στη Σάμο μετά την καταστροφή και σχεδόν η άλλη μισή στην Αμερική μ? ένα μικρό μέρος της να καταλήγει στον Λίβανο.
Εως το 1958 είχαν το εργοστάσιο, έβγαζαν καλά χρήματα και -μεταξύ άλλων- μαζί με άλλους συνέβαλαν στη δημιουργία ενός ελληνικού σχολείου στον Λίβανο, για το οποίο γίνεται αναφορά στο ντοκιμαντέρ. Είχε περίπου 250 μαθητές το σχολείο και η κοινότητα ήταν μεγάλη και εύρωστη. Οι περισσότεροι Ελληνες εργάζονταν στον ναυτιλιακό τομέα, σε εταιρείες χάλυβα και στον τομέα της σιδηρουργίας.
Οικογένειες όπως οι Παπαδόπουλος, Ελευθεριάδης, Αγγελόπουλος ήταν γνωστές την εποχή εκείνη και μέχρι σήμερα κάποιες οικογένειες παραμένουν στον Λίβανο. Οι περισσότεροι Ελληνες έφυγαν από τον Λίβανο, όταν άρχισε ο πόλεμος το 1975. Ηταν ένας μακρύς πόλεμος. Διήρκεσε έως το 1990.
Το 1958 σημειώθηκε η πρώτη επανάσταση στον Λίβανο, το εργοστάσιο επλήγη και ξεκίνησε η πτώση. Η οικογένειά μας είχε δύο επιλογές: να επιστρέψει στην Ελλάδα ή να συνεχίσει να μένει εδώ αλλά, φυσικά, λόγω του ότι είχαν δημιουργήσει εδώ τη βάση της επιχείρησής τους, προτίμησαν να μείνουν.
Το 1975 άρχισε ο πόλεμος, το εργοστάσιο καταστράφηκε πλήρως και ξεκίνησε μια ραγδαία πτώση. Τα διαβατήρια, οι ταυτότητες, κάποια πράγματα που είχαν φέρει μαζί τους και συνέθεταν το παζλ των αναμνήσεών τους καταστράφηκαν. Ενα μέρος του σπιτιού παρέμεινε όρθιο κι αυτό το κληρονόμησα εν τέλει από τον παππού μου μαζί με πολλές απ’ αυτές τις ιστορίες για τη Σμύρνη και το πώς έφτασαν εδώ.
Ούτε ο προπάππος μου ούτε η προγιαγιά μου μιλούσαν αραβικά. Πέθαναν μιλώντας μόνο ελληνικά. Ακόμη και ο παππούς μου μιλούσε κυρίως ελληνικά και λίγα αραβικά. Η γλώσσα για τους Ελληνες του Λιβάνου ήταν πολύ σημαντική γι αυτό και τη διαφύλαξαν ως κόρη οφθαλμού. Ακόμη κι εγώ που είμαι Ελληνας κατά το ήμισυ, τρίτης γενιάς, έμαθα ελληνικά. Ο παππούς μου μού έμαθε να μιλάω και πήγα και τρία χρόνια σε ελληνικό σχολείο στη Βηρυτό. Ξέρω να γράφω και κάποια βασικά ώστε να συνεννοούμαι. Οι περισσότεροι από την τρίτη γενιά δεν μιλούν ελληνικά, αλλά υπάρχει ακόμη η δεύτερη γενιά που μιλάει, έχουμε ελληνικό όμιλο στη Βηρυτό και την Τρίπολη και μέχρι σήμερα ο ελληνισμός είναι παρών σε αρκετές περιοχές του Λιβάνου. Πολλοί από τους Ελληνες του Λιβάνου έχασαν τις ταυτότητές τους αλλά και οικογενειακές φωτογραφίες κατά τη διάρκεια του πολέμου και προσπάθησαν με κάθε τρόπο να αποκτήσουν και πάλι επαφή με τους συγγενείς τους στην Ελλάδα. Αυτό συνέβη και στη δική μου περίπτωση.
Δεκαέξι χρόνια πριν, υποσχέθηκα στον παππού μου πως δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ αυτό που μού είπε και το τι έγινε στους Ελληνες της Σμύρνης, να μάθω τη γλώσσα και να βρω τους συγγενείς τους. Ως την τελευταία μέρα ήθελε να μάθει για την τύχη των δικών του ανθρώπων πίσω στην Ελλάδα. Το 1958 ξεκίνησαν οι αναταραχές και υπήρχαν προβλήματα στην αλληλογραφία. Οι δύο αδελφές (η προγιαγιά μου και η αδελφή της Μαρία) πέθαναν χωρίς να γνωρίζουν η μία τι απέγινε η άλλη. Και άλλα μέλη της οικογένειας πέθαναν νωρίς εξαιτίας του πολέμου.
Μ’ αυτή την καρτ-ποστάλ ανά χείρας αποφάσισα να πάω ο ίδιος στη Σάμο και να ανακαλύψω τι πραγματικά είχε συμβεί. Κάποιοι άλλοι είχαν πάει πριν από μένα, αλλά κανείς δεν είχε βρει κάποιον. Πήρα λοιπόν την καρτ-ποστάλ και μια παλιά φωτογραφία και πήγα στη Σάμο σε μια αποστολή που τότε φάνταζε αδύνατη. Προσπάθησα να βρω τα ονόματά τους στα αρχεία, αλλά δεν κατόρθωσα να βρω κάτι που θα με οδηγούσε σε κάποιον από τους μακρινούς μου συγγενείς. Ηταν ένας 86χρονος ιδιοκτήτης ξενοδοχείου αυτός ο οποίος αναγνώρισε τα ονόματα και αρχίσαμε να καλούμε όλους όσοι ονομάζονταν Μιχάλης Λουλιάς. Κι αυτό επειδή στην Ελλάδα, όπως και στον Λίβανο, τα εγγόνια παίρνουν συχνά τα ονόματα των παππούδων. Αφού ψάξαμε όλους τους Μιχάληδες με το συγκεκριμένο επώνυμο στο Βαθύ κατορθώσαμε να βρούμε τον Μιχάλη που χρειαζόμασταν προκειμένου να αρχίσει να ξετυλίγεται το κουβάρι της ιστορίας. Μόνο που ήταν στη Νορβηγία και έτσι του στείλαμε τη φωτογραφία της γιαγιάς του και την καρτ-ποστάλ και καταφέραμε να επανενώσουμε την οικογένεια ύστερα από 50-60 χρόνια. Εξακολουθούμε να ψάχνουμε τις ρίζες μας καθώς βρήκαμε μόνο μια ληξιαρχική πράξη θανάτου μιας γυναίκας μ’ αυτό το όνομα που ψάχναμε με ημερομηνία θανάτου 1973.
Κάπως έτσι είναι οι ιστορίες των περισσότερων Ελλήνων που ζουν στον Λίβανο. Εξακολουθούμε να συλλέγουμε τις ιστορίες αυτές. Κάθε Σάββατο συγκεντρωνόμαστε στον ελληνικό όμιλο στη Βηρυτό, θυμόμαστε ιστορίες των παππούδων μας και ακούμε παλιά καλά ρεμπέτικα. Διατηρούμε κάποιες παλιές καλές συνήθειες, συναντιόμαστε την Πρωτομαγιά, τα Χριστούγεννα και το Πάσχα.
Θέλησα να κρατήσω την υπόσχεση στον παππού μου και να μάθουν όλοι τι απέγιναν οι Ελληνες της Σμύρνης που βρέθηκαν στον Λίβανο. Ποιοι είναι, πώς έχουμε ελληνικά ονόματα στη λιβανέζικη κοινωνία, ποιες είναι οι ρίζες και η καταγωγή τους.
Οταν άρχισα τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ πολλοί Λιβανέζοι μου έλεγαν ότι είναι καλή ιδέα, καθώς γνωρίζουν την ιστορία των Αρμενίων π.χ. αλλά όχι των Ελλήνων. Ηταν μια γενιά Ελλήνων που έφτασαν εδώ ως πρόσφυγες αλλά και στον τόπο απ’ όπου ήρθαν ήταν για τους άλλους «ο ξένος» αφού μιλούσαν κυρίως ελληνικά και μετά γαλλικά και τουρκικά. Σταδιακά άρχισαν να ενσωματώνονται στην κοινωνία και συχνά είχαμε και μεικτούς γάμους, όπως στην περίπτωση της μητέρας μου».
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επισκεφτείτε το σπίτι του Patrick και της Joan Leigh Fermor πριν ξεκινήσει η προετοιμασία για τις εργασίες επισκευής.
Οι επισκέψεις θα πραγματοποιούνται έως και τον Απρίλιο 2017.
Ο Sir Patrick Leigh Fermor, διεθνώς γνωστός ως Paddy, ήταν μια από τις πιο χαρισματικές, γοητευτικές και περιπετειώδης προσωπικότητες του 20ου αιώνα. Συγγραφέας, λόγιος, στρατιώτης και παρασημοφορημένος ήρωας πολέμου, θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους Βρετανούς ταξιδιωτικούς συγγραφείς της γενιάς του. Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην Αντίσταση της Κρήτης ως μέλος της Βρετανικής αποστολής. Θαύμαζε και αγαπούσε την Ελλάδα και με τη σύζυγο του Joan αποφάσισαν να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους στην Καρδαμύλη της Μάνης.
Η δωρεά του Patrick και της Joan Leigh
Το 1996, ο Patrick και η Joan Leigh Fermor δώρισαν εν ζωή στο Μουσείο Μπενάκη το σπίτι τους στην Καρδαμύλη, με την πρόθεση ότι η κυριότητα του σπιτιού θα μεταβιβαζόταν στο Μουσείο μετά το θάνατό τους. Η επιλογή της δωρεάς του ακινήτου στο Μουσείο Μπενάκη, προτάθηκε από τον Τζαννή Τζαννετάκη, πολύ στενό τους φίλο. Η πρόταση έγινε ανεπιφύλακτα αποδεκτή από το Μουσείο Μπενάκη δεδομένης και της σχέσης του Leigh Fermor με τον ιδρυτή Αντώνη Μπενάκη και την κόρη του Ειρήνη Καλλιγά. Στο Συμβόλαιο Δωρεάς, ο Leigh Fermor όρισε τον Τζαννή Τζαννετάκη και τον δικηγόρο Αντώνη Μασουρίδη, ως επιβλέποντες για την καλή εκτέλεση της δωρεάς και των επιθυμιών του. Το Μουσείο απέκτησε την πλήρη κυριότητα του ακινήτου μετά τον θάνατο του δωρητή, το φθινόπωρο του 2011 και έκτοτε ενημερώνει και συνεργάζεται με τα παιδιά του Τζαννή Τζαννετάκη, την Τόνια και τον Πέτρο Τζαννετάκη.
Σύμφωνα με την εκφρασμένη επιθυμία των δωρητών και το Συμβόλαιο Δωρεάς, το σπίτι μπορεί να χρησιμοποιείται για τη φιλοξενία συγγραφέων, ερευνητών, ποιητών και καλλιτεχνών, οι οποίοι αναζητούν έναν ήσυχο και φιλόξενο χώρο για να εργαστούν. Προβλέπεται επίσης η δυνατότητα ενοικίασης του ακινήτου για τρεις μήνες ανά έτος προκειμένου να εξασφαλίζονται τα έξοδα λειτουργίας του. Η δωρεά πραγματοποιήθηκε προκειμένου η χρήση του ακινήτου να συμβάλλει στην ευόδωση του έργου του Μουσείου Μπενάκη, σύμφωνα με αποφάσεις της Διοικητικής του Επιτροπής.
Το ακίνητο
Το κτήμα βρίσκεται στην περιοχή Καλαμίτσι της Μεσσηνίας, πολύ κοντά στην Καρδαμύλη. Τα τρία πετρόκτιστα κτίσματα που περιλαμβάνει, σχεδιάστηκαν από τον αρχιτέκτονα Νίκο Χατζημιχάλη, σε στενή συνεργασία με τους Leigh Fermor και περιβάλλονται από έναν Μεσογειακό κήπο με κυπαρίσσια, ελιές, σκίνους και αγριολούλουδα. Πρόκειται, κατά γενική ομολογία, για ένα από τα ωραιότερα ακίνητα στην Ελλάδα. Ακριβώς κάτω από το κτήμα, μια στενή πέτρινη σκάλα οδηγεί σε μικρή βοτσαλωτή παραλία.
Σύντομη περιγραφή κτισμάτων:
– Κύρια κατοικία: Κεραμοσκεπής λιθόκτιστη κατασκευή σε σχήμα Γ, η οποία, λόγω της κλίσης του εδάφους αναπτύσσεται σε δύο επίπεδα. Και τα δύο επίπεδα επικοινωνούν με αυλές και τον κήπο. Στο πάνω επίπεδο, βρίσκεται το καθιστικό, η κουζίνα και το κυρίως υπνοδωμάτιο με μικρό λουτρό. Επίσης, τρία μικρά υπνοδωμάτια (δευτερεύοντα) και δύο ακόμα λουτρά. Οι χώροι επικοινωνούν μεταξύ τους από τη στοά. Στο χαμηλότερο επίπεδο υπάρχει ένα υπνοδωμάτιο, ντους, WC, αποθηκευτικός χώρος και ημι-υπαίθριος χώρος εγκαταστάσεων.
– Κτίσμα γραφείου-studio: Λιθόκτιστη κατασκευή, επίπεδη στέγη με πέργκολα. Περιλαμβάνει μεγάλο χώρο γραφείου/καθιστικού, ένα υπνοδωμάτιο και ένα λουτρό.
– Bοηθητική κατοικία: Κεραμοσκεπής, λιθόκτιστη, περιλαμβάνει ένα κεντρικό δωμάτιο, ένα υπνοδωμάτιο και λουτρό.
– Ορνιθώνας: Λιθόκτιστος με προστατευτική στέγη.
Η προοπτική
Το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος ανταποκρινόμενο σε αίτημα του Μουσείου Μπενάκη, αποφάσισε να αναλάβει εξ’ ολοκλήρου τη συντήρηση και επισκευή της Οικίας Leigh Fermor, και την προετοιμασία της, προκειμένου να λειτουργήσει σύντομα ως χώρος φιλοξενίας σημαντικών προσωπικοτήτων των γραμμάτων και των τεχνών και ως κέντρο εκπαιδευτικού χαρακτήρα με τη συνεργασία εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων της Ελλάδας και του εξωτερικού.
Η λειτουργία του κέντρου (τίτλος εργασίας: Κέντρο Patrick & Joan Leigh Fermor) θα περιλαμβάνει:
– τιμητικές φιλοξενίες σημαντικών προσωπικοτήτων από τον χώρο των γραμμάτων, των τεχνών και των επιστημών,
– φιλοξενίες νέων συγγραφέων και επιστημόνων για τη μελέτη και τη σύνθεση των εργασιών τους,
– τη διοργάνωση δραστηριοτήτων ανώτατου εκπαιδευτικού χαρακτήρα, σε συνεργασία με Πανεπιστήμια και Εκπαιδευτικά Ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού,
– τη διοργάνωση εκδηλώσεων εκπαιδευτικού και πολιτιστικού χαρακτήρα για το ευρύ κοινό και τους κατοίκους της Καρδαμύλης,
– προγραμματισμένες ξεναγήσεις στο ακίνητο, με έμφαση στους δωρητές, την ιστορία του σπιτιού και τη χρήση του από το Μουσείο Μπενάκη,
– τιμητικές φιλοξενίες των ευεργετών και σημαντικών υποστηρικτών του Μουσείου Μπενάκη.
Εως τώρα
Από το 2011 έως σήμερα:
– παραδόθηκε το αρχειακό υλικό που βρέθηκε κατά την παραλαβή του σπιτιού στους εκτελεστές της διαθήκης προκειμένου να δοθεί στα Εθνικά Αρχεία του Ηνωμένου Βασιλείου, όπως ορίζεται από τη διαθήκη,
– ασφαλίστηκε το ακίνητο,
– διατηρήθηκε το προσωπικό που είχε επιλέξει ο ίδιος ο Leigh Fermor προκειμένου να συνεχίζεται καθημερινά η φροντίδα των κτηρίων και του περιβάλλοντα χώρου,
– προχώρησε η απογραφή της βιβλιοθήκης,
– πραγματοποιήθηκε η λεπτομερής φωτογράφιση του σπιτιού και η καταγραφή της οικοσκευής,
– μεταφέρθηκαν τα έργα τέχνης και τα πολύτιμα βιβλία στις εγκαταστάσεις του Μουσείου Μπενάκη στην Αθήνα για λόγους συντήρησης και ασφαλούς φύλαξης, μέχρι να ολοκληρωθούν οι απαιτούμενες εργασίες επισκευής,
– ολοκληρώθηκε η λεπτομερής αποτύπωση των ακινήτων καθώς και η αρχιτεκτονική και ηλεκτρομηχανολογική μελέτη για την επισκευή των κτισμάτων και τη συντήρηση των κήπων, με κύριο γνώμονα τη διατήρηση όλων εκείνων των στοιχείων που κάνουν το ακίνητο τόσο μοναδικό (ομάδα μελετητών: οι αρχιτέκτονες Μαρία Κοκκίνου-Ανδρέας Κούρκουλας, ο μηχανολόγος ηλεκτρολόγος μηχανικός Παντελής Αργυρό, ο πολιτικός μηχανικός Δημήτρης Πάστρας και η αρχιτέκτονας τοπίου Ελλη Παγκάλου),
– με χρηματοδότηση του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος, ολοκληρώθηκε η μελέτη σκοπιμότητας από την εταιρεία ΑΕΑ Consulting σχετικά με τη μελλοντική χρήση, τη λειτουργία και τη βιωσιμότητα της οικίας,
– πραγματοποιήθηκαν δυο διαδοχικές απεντομώσεις για την προστασία του σπιτιού και της οικοσκευής, κυρίως όμως για τα ξύλινα στοιχεία της οικίας όπως οι οροφές των δωματίων, τα έπιπλα κ.α.,
– ολοκληρώθηκε η διαδικασία νομιμοποίησης των κτισμάτων μέσα στο κτήμα,
– ενεργοποιήθηκε τραπεζικός λογαριασμός στην Ελλάδα και δημιουργήθηκε, ειδικά για τον σκοπό αυτό, λογαριασμός στη Βρετανία, προκειμένου να διευκολύνονται οι δωρεές,
– ολοκληρώθηκε η μελέτη εφαρμογής για τις επισκευαστικές εργασίες στην οικία από τους μελετητές του έργου. Παράλληλα προετοιμάζεται η δημοπράτηση του έργου.
Εργασίες επισκευής
Σύμφωνα με τη μελέτη και τις προτάσεις λειτουργίας όπως επίσης και με το σκεπτικό ότι η Οικία PLF μπορεί να εξασφαλίσει ιδανικές συνθήκες φιλοξενίας έως 5 ατόμων/ζευγαριών παράλληλα, προβλέπεται να δημιουργηθούν -χωρίς να αλλοιωθεί η μορφή της οικίας- 5 «ξενώνες» οι οποίοι θα περιλαμβάνουν από ένα υπνοδωμάτιο, έναν ανεξάρτητο χώρο εργασίας και λουτρό. (Στους ανεξάρτητους οικίσκους προβλέπεται και στοιχειώδης εξοπλισμός κουζίνας). Η ρύθμιση αυτή εξασφαλίζει στους φιλοξενούμενους έναν χώρο διαμονής ευρύχωρο, ώστε να δίνεται η δυνατότητα απομόνωσης και ανεμπόδιστης συγκέντρωσης. Παράλληλα, οι κοινόχρηστοι χώροι θα μπορούν να χρησιμοποιούνται ως χώροι χαλάρωσης και διαλόγου. Κάθε ξενώνας θα περιλαμβάνει τον απαραίτητο εξοπλισμό για την εργασία και την ευχάριστη διαμονή των φιλοξενούμενων. Ολοι οι χώροι που θα δημιουργηθούν -εκτός από εκείνον του Υπογείου, ο οποίος μπορεί να θεωρηθεί λιγότερο προνομιακός- έχουν μεγάλα ανοίγματα, θέα και άπλετο φωτισμό και αερισμό.
Εως σήμερα η κατοικία δεν είχε θέρμανση παρά μόνο τζάκι σε κάποια δωμάτια. Η μελέτη προβλέπει την απόλυτη κάλυψη της οικίας με δίκτυο θέρμανσης / ψύξης μέσα από υπόγειες διόδους και διόδους της στέγης, ώστε να μην αλλοιωθούν οι όψεις. Προβλέπει επίσης πλήρη αντικατάσταση του ηλεκτρικού και του υδραυλικού δικτύου, του δικτύου αποχέτευσης, καθώς και επισκευή των λουτρών και της κουζίνας. Προβλέπει επίσης την επισκευή -και μερική αντικατάσταση- των στεγών όπου απαιτείται, καθώς και την επισκευή του ορνιθώνα.
Παράλληλα με τις οικοδομικές εργασίες θα προχωρήσει ο σχολαστικός καθαρισμός του κήπου, τα απαραίτητα κλαδέματα και οι αντικαταστάσεις των κατεστραμμένων φυτών, ώστε να μην αλλοιωθεί η μορφή του. Οι εκπρόσωποι της Mediterranean Garden Society που έχουν επισκεφτεί την οικία υποσχέθηκαν τη συνεργασία τους για τα θέματα του καθαρισμού και της συντήρησης του κήπου.
Ενημέρωση
– έχουν κατατεθεί οι αιτήσεις στο Ελληνικό Δημόσιο (Υπηρεσία Δόμησης του Δήμου Καλαμάτας) για τις απαραίτητες άδειες των επισκευών και βρισκόμαστε σε αναμονή για την έκδοση τους. Εγκρίθηκε η αρχιτεκτονική μελέτη από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής της Περιφερειακής Ενότητας Καλαμάτας και ολοκληρώθηκε η πράξη χαρακτηρισμού από την Διεύθυνση Δασών Μεσσηνίας. Ομως λόγω της πρόσφατης δημοσίευσης των νέων δασικών χαρτών, έχουν προκύψει αλλαγές στις έως τώρα διαδικασίες με αποτέλεσμα να καθυστερεί η τελική έκδοση της οικοδομικής άδειας,
– παράλληλα προετοιμάζεται η δημοπράτηση του έργου επισκευής,
– η ενημερωτική εκδήλωση στο Λονδίνο προγραμματίζεται για το φθινόπωρο του 2017, ώστε να εξασφαλιστεί η συμμετοχή όλων των ομιλητών και να έχουν ξεκινήσει οι εργασίες στην Οικία οι οποίες θα παρουσιαστούν στο κοινό. Οι τελικές ημερομηνίες θα ανακοινωθούν σύντομα,
– η έκθεση Ghika, Craxton, Leigh Fermor – Η Γοητεία της Ζωής στην Ελλάδα, η οποία παρουσιάζεται στη Λεβέντειο Πινακοθήκη στη Λευκωσία, θα μεταφερθεί στην Αθήνα και θα εγκαινιαστεί στο Μουσείο Μπενάκη στις 6 Ιουνίου 2017. Επόμενος σταθμός της έκθεσης θα είναι το Βρετανικό Μουσείο στο Λονδίνο τον Μάρτιο 2018, – η Διοικητική Επιτροπή του Μουσείου Μπενάκη συνεργάζεται με την Εκτελεστική Επιτροπή για την τελική διαμόρφωση του πλαισίου λειτουργίας της Οικίας για τα επόμενα χρόνια,
– προχωρούν οι συζητήσεις με Πανεπιστήμια για τη συνεργασία τους στη μελλοντική λειτουργία του Κέντρου Patrick & Joan Leigh Fermor,
– βρίσκεται σε τελικό στάδιο ο τιμητικός τόμος αφιερωμένος στη ζωή και το έργο του Patrick Leigh Fermor, ο οποίος αναμένεται να ολοκληρωθεί το πρώτο εξάμηνο του 2017. Εκδόσεις και εκθέσεις γύρω από τους Leigh Fermor βρίσκονται στο στάδιο προετοιμασίας.
Μπορείτε όλοι να βοηθήσετε!
Το Μουσείο Μπενάκη βρίσκεται στο στάδιο της δημιουργίας ενός καταπιστεύματος για τη συγκέντρωση δωρεών (endowment), το οποίο θα εξασφαλίζει στο διηνεκές την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών του Κέντρου και θα υποστηρίζει την ανάπτυξη των εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων.
Το Μουσείο Μπενάκη, ως ιδιοκτήτης του σπιτιού, είναι ο μόνος επίσημος φορέας που συγκεντρώνει χρήματα για το καταπίστευμα που θα δημιουργηθεί για τη μελλοντική λειτουργία και τη βιωσιμότητα του Κέντρου.
Για να συμβάλλετε οικονομικά, υπάρχουν οι εξής τρόποι:
– κατάθεση μέσω τραπεζικού λογαριασμού (από Ελλάδα και Ηνωμένο Βασίλειο),
– δωρεές από κατοίκους των ΗΠΑ, μέσω του Benaki Museum US Fund στο King Baudouin Foundation United States (KBFUS),
– πληρωμή μέσω πιστωτικής κάρτας ή pay pal,
* Σε κάθε περίπτωση κατάθεσης, παρακαλούμε να αναφέρετε ως αιτιολογία ότι η δωρεά προορίζεται για «Το Σπίτι του Patrick και της Joan Leigh Fermor».
Μετά την κατάθεση, το Μουσείο Μπενάκη θα εκδίδει και θα στέλνει στον δωρητή την απόδειξη δωρεάς.
Επίσκεψη
Λόγω των καθυστερήσεων που αναφέρονται παραπάνω στην ενότητα ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ, τον Μάρτιο και Απρίλιο 2017, προγραμματισμένες επισκέψεις θα πραγματοποιούνται κάθε Πέμπτη στις 17:00 και κάθε Σάββατο στις 11:00, μόνο μετά από συνεννόηση με το Μουσείο Μπενάκη.
Υπάρχει επίσης η δυνατότητα οργάνωσης ειδικών επισκέψεων, εκτός των προκαθορισμένων ημερών. Παρακαλούμε επικοινωνήστε μαζί μας για περισσότερες λεπτομέρειες.
Τιμή εισιτηρίου: 10 ευρώ το άτομο
Για τις ειδικά οργανωμένες επισκέψεις η τιμή του εισιτηρίου θα ανέρχεται στα 20 ευρώ το άτομο.
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με την οικία και προγραμματισμό επισκέψεων, παρακαλώ επικοινωνήστε με το Μουσείο Μπενάκη και συγκεκριμένα με την κ. Μυρτώ Καούκη στην διεύθυνση plfproject@benaki.gr και στο τηλέφωνο 210 3671090, Δευτέρα – Πέμπτη.

Η 21η Μαρτίου δεν σηματοδοτεί μόνο την αρχή της άνοιξης. Είναι και η γιορτή της Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης, μια σύνδεση που δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς η συγκεκριμένη ημερομηνία προτάθηκε γι’ αυτόν τον λόγο στην Unesco από την Ελληνική Εταιρεία Συγγραφέων, η οποία είχε και την αρχική ιδέα.
Τα Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ) λοιπόν διάλεξαν τη συγκεκριμένη ημερομηνία για να παρουσιάσουν στο κτίριο της Παλαιάς Βουλής την καινούργια τους έκδοση, την Ανθολογία ποιημάτων του ποιητή Ηλία Γκρη με τίτλο «Ο Ταχυδρόμος φέρνει γράμματα ποιήματα».
Η ανθολογία περιλαμβάνει ποιητικά θέματα 160 ποιητών από την Ελλάδα και την Κύπρο, που έχουν γεννηθεί από τα μέσα του 18ου αιώνα ως τις ημέρες μας, στα οποία γίνεται ευθεία αναφορά ή αναγωγή στον Ταχυδρόμο, μορφή που εμπνέει διαχρονικά τους δημιουργούς.
Την εκδήλωση συντόνισε ο δημοσιογράφος Γιάννης Τζανετάκος. Πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με την Εταιρεία Συγγραφέων και χορηγό επικοινωνίας την ΕΡΤ και είχε δυο σκέλη.
Στο πρώτο μέρος απεύθυναν χαιρετισμό η πρόεδρος του Δ.Σ. των ΕΛΤΑ, Ευφροσύνη Σταυράκη, ο πρόεδρος της Εταιρείας Συγγραφέων, Δημήτρης Καλοκύρης και ο πρόεδρος της ΕΡΤ, Διονύσης Τσακνής, ενώ για το βιβλίο μίλησε ο κριτικός λογοτεχνίας, Αλέξης Ζήρας.
Το δεύτερο μέρος της εκδήλωσης ήταν αφιερωμένο στην ποίηση αυτή καθεαυτή, καθώς 40 ποιητές, έργα των οποίων περιλαμβάνονται στα Ανθολόγιο, διάβασαν μικρά ποιήματά τους ή αποσπάσματα μεγαλύτερων στην κατάμεστη από κόσμο μεγαλόπρεπη αίθουσα συνεδριάσεων του ιστορικού κτιρίου. Η εκδήλωση, που πλαισιώθηκε μουσικά από το κουαρτέτο εγχόρδων L’ Anima σε έργα λόγιας μουσικής του Θωμά Μπακαλάκου, μεταδόθηκε απευθείας από το «Τρίτο Πρόγραμμα» του ραδιοφώνου της ΕΡΤ.
«Μέσα σε περίπου 270 σελίδες, ο Ηλίας Γκρης συγκέντρωσε όλο τον θησαυρό που δημιουργήθηκε λέξη – λέξη εδώ και δεκαετίες, καταφέρνοντας να αποτυπώσει τους καημούς, τα όνειρα, τις επιθυμίες και το πεπρωμένο μιας κοινωνίας μέσα στην πάροδο του χρόνου. Ναι, η ποίηση είναι καταφύγιο και διαβάζοντας τους στίχους των σπουδαίων ποιητών μας νιώθει κανείς ότι ο ταχυδρόμος ήταν και είναι κάτι παραπάνω από μια φιγούρα της γειτονιάς. Ηταν και είναι η φιγούρα που γεφυρώνει τους ανθρώπους», δήλωσε, μεταξύ άλλων, η Ευφροσύνη Σταυράκη.
Την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, που ξεκίνησε από πρωτοβουλία της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων και ως τέτοια προωθήθηκε στην Unesco, για να καθιερωθεί στη συνέχεια παγκοσμίως, θύμισε ο πρόεδρός της Δημήτρης Καλοκύρης στον δικό του χαιρετισμό. Εναν χαιρετισμό με χαρακτήρα χρονικής περιδιάβασης από την αρχαιότητα ως σήμερα, όπως οι πρώτες επιστολικές παραινέσεις του 4ου αι. π.Χ., η αναφορά, μεταξύ πολλών άλλων, στον πολυγραφότερο επιστολογράφο της Ρωμαϊκής περιόδου, τον Κικέρωνα, καθώς και στις διδακτικές επιστολές του Αποστόλου Παύλου, αλλά και στους νεότερους συγγραφείς που έγραψαν έργα σε επιστολική μορφή ή στους σύγχρονους δημιουργούς που γύρισαν ταινίες όπως το «Il Postino», η οποία μιλάει για τη φιλία ενός ταχυδρόμου με τον ποιητή Πάμπλο Νερούδα.
«Η ΕΡΤ ήταν, είναι και θα είναι το σπίτι του ποιητή, του λογοτέχνη, αλλά και του καθένα και της καθεμίας που επιχειρεί τις πρώτες του απόπειρες στην γραφή. Ελπίζω να νιώθετε και όλοι εσείς την ΕΡΤ σαν το σπίτι σας, σαν το βήμα από το οποίο μπορείτε να δηλώσετε τη σεμνή παρουσία σας και το ηχηρό σας έργο», δήλωσε από την πλευρά του ο Διονύσης Τσακνής, κάνοντας όπως είπε «μια υπενθύμιση του ρόλου της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης».
Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης, τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, που κυκλοφόρησαν συλλεκτικό γραμματόσημο με βινιέτα αφιερωμένη στην Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης, λειτούργησαν Ταχυδρομικό Κατάστημα στον χώρο της Παλαιάς Βουλής, για να μπορούν οι ενδιαφερόμενοι να σφραγίσουν τα βιβλία τους με Ειδική Αναμνηστική Σφραγίδα, δημιουργώντας σπάνια συλλεκτικά αντικείμενα. Το βιβλίο «Ο Ταχυδρόμος φέρνει γράμματα ποιήματα» διατίθεται αποκλειστικά από τα ταχυδρομεία ολόκληρης της χώρας.
Ελένη Μάρκου