Ο γερμανικός Τύπος για τη σημασία της διπλωματίας στη σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς, το ενδεχόμενο μίας τουρκικής διαμεσολάβησης και οι ενεργειακές φιλοδοξίες της Ελλάδας.
Από 100 μέχρι 150 ανθρώπους φέρεται να έχει απαγάγει η Χαμάς, με την οργάνωση να απειλεί πως δεν θα διστάσει να εκτελέσει ομήρους. «Δύσκολα μπορεί κανείς να φανταστεί τι μεταχείριση υφίστανται οι κρατούμενοι», γράφει η tageszeitung του Βερολίνου.
«Αυτό που πρέπει να γίνει τώρα είναι να απελευθερωθούν οι απαχθέντες από τη Γάζα το ταχύτερο δυνατόν, δίχως τραυματίες. Για το λόγο αυτό δεν θα βοηθούσε να τεθούν σε κίνδυνο τα κονδύλια που αποστέλλονται ως ανθρωπιστική βοήθεια, όπως και το να τάσσεται κανείς διαρκώς στο πλευρό του Ισραήλ επίσης δεν βοηθάει. Φυσικά και τασσόμαστε υπέρ του, αλλά αν δεν θέλουμε να αποκλειστούμε από πιθανοί διαμεσολαβητές, ίσως δεν χρειάζεται να μιλάμε γι’ αυτό διαρκώς». Κατά την εφημερίδα του Βερολίνου, «η μοναδική εναλλακτική λύση στις διαπραγματεύσεις είναι ένα απόλυτο λουτρό αίματος στη Γάζα».
Όσον αφορά δε τη στάση της Γερμανίας ειδικότερα, η εφημερίδα γράφει: «το να αντιταχθεί κανείς απέναντι στο Ισραήλ και τη λιμοκτονία του παλαιστινιακού λαού, θα ήταν και ένα μήνυμα προς τη Χαμάς πως η γερμανική αλληλεγγύη προς το Ισραήλ έχει και κάποια όρια».
Μεσολαβητής ο Ερντογάν;
Θα μπορούσε να διαδραματίσει ρόλο διαμεσολαβητή η Τουρκία; «Ο πρόεδρος Ερντογάν βλέπει τον εαυτό του ως πιθανό διαμεσολαβητή μεταξύ του Ισραήλ και Χαμάς», παρατηρεί η S?ddeutsche Zeitung, προσθέτοντας ακόμη πως γι’ αυτό και «ο Ερντογάν προσπάθησε να διατηρήσει έναν ουδέτερο τόνο. […] Όπως συμβαίνει και με τον πόλεμο στην Ουκρανία, ο Τούρκος πρόεδρος είναι και στη Μέση Ανατολή ένας από τους λίγους που μπορούν να συνομιλήσουν και με τις δύο πλευρές.
Η SZ εξηγεί πως «από τη σκοπιά του Ερντογάν υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να αποφευχθεί ένας μεγάλος πόλεμος. Εάν η Μέση Ανατολή βυθιστεί στη βία, οι προσπάθειές του να αποκτήσει νέους φίλους στην περιοχή θα υπονομευθούν. Εάν η κατάσταση κλιμακωθεί, πιθανόν να μην μπορέσει να διατηρήσει την ουδετερότητά του και να ταχθεί υπέρ των Παλαιστινίων. Έτσι, ένας μεγάλος πόλεμος θα μπορούσε να ζημιώσει και την τουρκική οικονομία, καθώς ο Ερντογάν θα δυσκολευόταν να δηλώσει την αλληλεγγύη του προς τους Παλαιστίνιους και ταυτοχρόνως να διατηρήσει τη συμφωνία που έχει συνάψει με το Ισραήλ για το φυσικό αέριο».
«Ελλάδα, ο ενεργειακός κόμβος της Ευρώπης»
Σε μία ασταθή γεωπολιτική συνθήκη, η Ελλάδα επιδιώκει να ισχυροποιήσει τη θέση της και να μετατραπεί σε ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης. «Η χώρα δεν θέλει μόνο να εξάγει ηλεκτρική ενέργεια από τους ελληνικούς ηλιακούς και αιολικούς σταθμούς, αλλά επιθυμεί ακόμη μακροπρόθεσμα να παρέχει πράσινη ηλεκτρική ενέργεια, η οποία θα παράγεται στην Αίγυπτο και θα φτάνει ως τη Γερμανία», δημοσιεύει η οικονομική επιθεώρηση Handelsblatt.
«Τώρα το σχέδιο παίρνει σάρκα και οστά. Ο ΑΔΜΗΕ βρίσκεται σε συνομιλίες με τέσσερις γερμανικούς διαχειριστές σχετικά με την κατασκευή γραμμής συνεχούς ρεύματος 500 κιλοβόλτ (kV), η οποία θα είναι μέρος ενός μεγαλύτερου δικτύου. Παράλληλα, βρίσκονται σε εξέλιξη δύο έργα για την παροχή πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας μέσω υποθαλάσσιων καλωδίων από την Αίγυπτο στη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη, μέσω της Ελλάδας. Λόγω της μεγάλης προόδου που έχει σημειωθεί στην επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, η Ελλάδα θα μπορούσε να αναλάβει ηγετικό ρόλο στην παροχή ηλεκτρικής ενέργειας».
Δεδομένου ότι «ορισμένες ημέρες η Ελλάδα παράγει περισσότερη πράσινη ηλεκτρική ενέργεια απ’ όση καταναλώνει η ίδια, […] δημιουργείται ένα ενεργειακό πλεόνασμα 3 έως 7 Gigawatt. Αναζητώντας πιθανούς αγοραστές της πλεονάζουσας πράσινης ενέργειας, η Ελλάδα έχει εστιάσει στη Γερμανία, τον μεγαλύτερο καταναλωτή ηλεκτρικής ενέργειας στην Ευρώπη».
Ένα από τα βασικά ερωτήματα παραμένει το ποια διαδρομή θα πρέπει να ακολουθήσει η ενεργειακή σύνδεση από την Ελλάδα προς τη Γερμανία. Ως επικρατέστερο σενάριο προκρίνεται «μια γραμμή […] μήκους περίπου 1.300 χιλιομέτρων που θα εκτείνεται από την Ελλάδα μέσω των δυτικών Βαλκανίων έως τη νότια Γερμανία».
Ωστόσο, «ο ειδικός σε θέματα ενέργειας Γιώργος Στάμτσης προτείνει μια άλλη οδό: μία διαδρομή μέσω των Ανατολικών Βαλκανίων, δηλαδή μέσω Βουλγαρίας,Ρουμανίαςκαι Ουγγαρίας, με προορισμό την Αυστρία και τη Γερμανία. “Η περιοχή αυτή είναι γεωπολιτικά πιο σταθερή από τα Δυτικά Βαλκάνια”, υποστηρίζει ο Γιώργος Στάμτσης, ενώ “θα επέτρεπε επιπλέον και στη Βουλγαρία να εξάγει το πλεόνασμα πράσινης ηλεκτρικής ενέργειας στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη”. Η ικανότητα μεταφοράς της γραμμής θα είναι 3 GW σε πρώτο στάδιο και θα επεκταθεί σταδιακά σε 6 και 9 GW: μία ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας που αντιστοιχεί στις ανάγκες περίπου 36 εκατομμυρίων νοικοκυριών».
Η οικονομική εφημερίδα καταλήγει πως σίγουρα «θα περάσει πολύς καιρός μέχρι η πράσινη ηλεκτρική ενέργεια να ρέει από τη Βόρεια Αφρική μέχρι τη Γερμανία. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι ένα τέτοιο έργο απαιτεί δέκα χρόνια από τον σχεδιασμό έως την ολοκλήρωσή του. Γεγονός που σημαίνει ότι ο αγωγός δεν θα τεθεί σε λειτουργία πριν από το 2033».
Πηγή: DW
Γιώργος Πασσάς
