Συγκαταλέγεται στις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. Σχεδόν έναν αιώνα μετά την πρώτη προβολή του, «Ο Χρυσοθήρας» (1925), το κλασικό αριστούργημα του Τσάρλι Τσάπλιν, εξακολουθεί να συγκινεί τις νεότερες γενιές με την αμεσότητα, την ανθρωπιά και την πικρή κοινωνική σάτιρά του.
Ο πολυδιάστατος Τσάπλιν, σκηνοθέτης και πρωταγωνιστής του φιλμ, το επανέκδoσε το 1942, επενδύοντάς το μουσικά ο ίδιος με τη βοήθεια του Μαξ Τερ και ενορχηστρωτών. Η σύνθεσή του ισορροπεί με μαεστρία και χάρη ανάμεσα στη δραματικότητα, το χιούμορ και τον ρομαντισμό, σχολιάζει την εικόνα με ευφυέστατο τρόπο και υπογραμμίζει το κωμικό στοιχείο στις ατομικές σκηνές. Ακούγοντας το σάουντρακ του φιλμ αναγνωρίζει κανείς συμφωνικά μοτίβα από διάσημα έργα του Βάγκνερ, του Τσαϊκόφσκι και του Ρίμσκι-Κόρσακοφ.
Εξήντα πέντε χρόνια μετά (2007), ο Τίμοθυ Μπροκ δίνει νέα διάσταση στην παρτιτούρα του Τσάπλιν και των συνεργατών του, προτείνοντας τη δική του ενορχήστρωση. Ακριβώς αυτήν την εκδοχή θα έχει την ευκαιρία να ακούσει το κοινό την Παρασκευή 2 Μαρτίου, στις 20:30, από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών (ΚΟΑ), η οποία θα συνοδεύσει ζωντανά την προβολή της θρυλικής ταινίας στην Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών. Στο πόντιουμ, ο μαέστρος Στάθης Σούλης.
O Tσάρλι Τσάπλιν μεταμόρφωσε τη βωβή κινηματογραφική κωμωδία σε υψηλή τέχνη. Με την πολλαπλή ιδιότητα του παραγωγού, σκηνοθέτη, σεναριογράφου, ηθοποιού αλλά και συνθέτη, έπλασε ιστορίες με βαθιά μηνύματα που εξακολουθούν να μιλούν στην ανθρώπινη ψυχή ακόμα και σήμερα. Στις ταινίες μεγάλου μήκους που σκηνοθέτησε, η μουσική και η εικόνα είναι άρρηκτα συνδεδεμένες. Αν και δεν είχε ολοκληρωμένη κατάρτιση ως μουσικός, ο σπουδαίος Aγγλος καλλιτέχνης γνώριζε πώς να αναδείξει την κινηματογραφική αφήγηση μέσα από την επιλογή και τον συνδυασμό των κατάλληλων μελωδιών χάρη στο αλάνθαστο μουσικό αισθητήριό του.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
