Του Μπάμπη Γιαννακίδη
Χιλιάδες ατυχήματα και τραγικά δυστυχήματα σημειώνονται κάθε χρόνο σε χώρους εργασίας, πολλά από τα οποία θα είχαν αποφευχθεί αν είχαν ληφθεί έγκαιρα τα κατάλληλα μέτρα. Πρόκειται για μια πραγματική ανθρωποθυσία και τεράστια σπατάλη πόρων που θα μπορούσε σε σημαντικό βαθμό να περιοριστεί και γιατί όχι, ακόμη και να μηδενιστεί. Η γλώσσα των αριθμών είναι σκληρή: δείχνει πως στη χώρα μας, κάθε μέρα χάνουν τη ζωή τους δύο άνθρωποι, σε εργατικά ατυχήματα (!!!)
Το πρόβλημα είναι μεγάλο και σίγουρα δεν είναι μόνον ελληνικό, είναι πανευρωπαϊκό, είναι παγκόσμιο. Αυτός είναι και ο λόγος που ολοένα και περισσότεροι φορείς και συλλογικότητες αναζητούν λύσεις που θα φέρουν ένα ουσιαστικό αποτέλεσμα στο κεφάλαιο της Υγείας και της Ασφάλειας στην Εργασία (ΥΑΕ).
Η πανδημία (Covid-19) αποτελεί την πιο πρόσφατη ευκαιρία για την ανάδειξη και κατανόηση της σημασίας που έχει η έγκαιρη λήψη σωστών μέτρων για την Υγεία και την Ασφάλεια στη Εργασία (αλλά και στο σπίτι), ή αλλιώς για την προστασία της ανθρώπινης ζωής.
Μπορεί σε νομικό και θεωρητικό επίπεδο να έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την εξάλειψη των εργατικών ατυχημάτων και των επαγγελματικών ασθενειών, ωστόσο στην καθημερινή πρακτική φαίνεται πως, ακόμη, δεν έχουν βρει εφαρμογή και εξακολουθούν να αποτελούν ζητούμενο. Υπάρχουν κλάδοι, όπου οι κίνδυνοι που αντιμετωπίζουν καθημερινά οι εργαζόμενοι είναι περισσότεροι και πολλές φορές… μοιραίοι!
Πληροφορίες και στατιστικά στοιχεία για το πως διαμορφώνεται η κατάσταση στη χώρα μας μπορείτε να διαβάσετε στα άρθρα και στις συνεντεύξεις των φιλοξενουμένων μας σε αυτό το νέο αφιέρωμα που ετοίμασε το ΑΠΕ-ΜΠΕ υπό τον τίτλο “SAFE WORKINK”. Μόνο που, δυστυχώς, η εικόνα που περιγράφουν είναι γκρίζα και αποκαρδιωτική.
Το θέμα απασχολεί χρόνια τώρα όλες τις εμπλεκόμενες πλευρές: εργοδότες, εργαζόμενους, πολιτική ηγεσία. Για το ποιος έχει την μεγαλύτερη ευθύνη σε ό,τι αφορά τη διαμόρφωση συνθηκών διασφάλισης της Υγείας και της Ασφάλειας στην Εργασία, η πλάστιγγα γέρνει σαφώς στην πλευρά των εργοδοτών. Είναι αυτοί που έχουν τον πρώτο λόγο στην πρόληψη του επαγγελματικού κινδύνου όπως και στη λήψη αποφάσεων και μέτρων για την αναγκαία προσαρμογή του εργασιακού περιβάλλοντος.
Στη χώρα μας, πάντως, η διαμόρφωση και εμπέδωση μιας κουλτούρας που να αντιμετωπίζει τα ζητήματα της Υγείας και της Ασφάλειας στην Εργασία ως δεδομένα, ως κάτι το αυτονόητο, δεν έχει ακόμη επιτευχθεί. Τουλάχιστον όχι μέχρι τώρα. Παραμένει το μεγάλο ζητούμενο.
Προκειμένου να αποκτήσουμε την αναγκαία κουλτούρα, πέρα από τη βούληση και τους οικονομικούς πόρους, χρειάζεται διαρκής ενασχόληση με το θέμα αλλά και εκπαίδευση. Την ανάγκη εισαγωγής μαθημάτων για την Υγεία και Ασφάλεια στην Εργασία, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, τονίζουν οι ειδικοί και επισημαίνουν πως το θέμα είναι πολύ σοβαρό και ότι θα σώσει ζωές ενώ θα κάνει την εργασία ευκολότερη και παραγωγικότερη.
Αυτό λοιπόν το τόσο ευαίσθητο θέμα περί Υγείας και Ασφάλειας στην Εργασία και οι προκλήσεις που αναδεικνύει, αποτελούν το θεματικό αντικείμενο του νέου αφιερώματος του ΑΠΕ-ΜΠΕ.
