Ο Τζόρντι είχε έρθει στην Ελλάδα οδικώς και μπορούσε να πάρει τον Δία μαζί του στην επιστροφή
Ήταν ένα ήσυχο πρωινό στις Πρέσπες, λίγο καιρό πριν, όταν ο Τζόρντι (Jordy Rijnen), ένας Ολλανδός ψυχοσωματικός θεραπευτής, ξεκινούσε για έναν περίπατο στο ορεινό ανάγλυφο της περιοχής. Ο αέρας ήταν φρέσκος και καθαρός, και το φως της αυγής «έλουζε» το πετρώδες τοπίο, προσκαλώντας σε σιωπή και ενδοσκόπηση. Στην πλατεία του Λαιμού, ανάμεσα σε πέτρινα σπίτια και πλατάνια, ένας σκύλος γνωστός στους περίοικους, ο Δίας, πλησιάζει με αργόσυρτα βήματα τον Ολλανδό επισκέπτη και αρχίζει να τον ακολουθεί στη βόλτα του. Τότε, κανείς από τους δύο δεν ήξερε ότι η συνάντηση αυτή θα εξελισσόταν σε μια όμορφη ιστορία υιοθεσίας.
«Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, αλλά υπήρξε αμέσως σύνδεση», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Τζόρντι. «Ένιωσα ότι ανήκουμε ο ένας στον άλλον. Από την πρώτη στιγμή».
Ο Δίας, ένας αδέσποτος σκύλος με γαλήνιο βλέμμα και ανεξάρτητο πνεύμα, για τις επόμενες τέσσερις ημέρες, κάθε πρωί και κάθε βράδυ, εμφανιζόταν ξανά και ξανά στο χωριό Άγιος Γερμανός, σαν να περίμενε τον Τζόρντι να επιστρέψει από το βιωματικό του σεμινάριο. «Κάθε μέρα όταν γυρίζαμε από τις ασκήσεις, τον έβλεπα εκεί. Μας περίμενε για να χουζουρέψουμε με τις ώρες. Ένα βράδυ κοιμηθήκαμε μαζί στην αυλή του ξενώνα. Το επόμενο πρωί, ήταν ακόμη εκεί. Αυτό μου ράγισε την καρδιά», λέει ο Τζόρντι, ο οποίος βρέθηκε στις ακριτικές Πρέσπες για το εκπαιδευτικό πρόγραμμα «The Elements of Prespa», μια εβδομάδα αυτογνωσίας και θεραπευτικής επαφής με τη φύση, μαζί με άλλους οκτώ θεραπευτές από το εξωτερικό.
Η κάθε μέρα είχε ως άξονα ένα από τα πέντε στοιχεία -γη, νερό, φωτιά, αέρα, αιθέρα- και οι συμμετέχοντες δούλευαν με τεχνικές όπως ασκήσεις σωματικής αποφόρτισης, διαλογισμό, οικογενειακές αναπαραστάσεις, αναπνευστική εργασία και άλλες μεθόδους ψυχοσωματικής ίασης. Όμως ο Δίας, αυτός ο τρυφερός αδέσποτος, έφερε μαζί του ένα δικό του είδος θεραπείας: μια σχέση καθαρής αγάπης και εμπιστοσύνης.
Ο Τζόρντι είχε έρθει στην Ελλάδα οδικώς και μπορούσε να πάρει τον Δία μαζί του στην επιστροφή, αλλά δεν το έκανε. «Ήξερα ότι χρειαζόταν να του προσφέρω ένα σταθερό περιβάλλον. Δεν ήταν μια παρόρμηση – ήταν απόφαση ζωής. Ήθελα να τον υποδεχτώ όπως του αξίζει», εξηγεί. Έτσι, λίγες εβδομάδες αργότερα, επέστρεψε στην Πρέσπα για να τον πάρει. Αυτή τη φορά, όμως, τίποτα δεν ήταν αυτονόητο. Σε λιγότερο από 24 ώρες, έπρεπε να οργανωθούν εμβολιασμοί, ταξιδιωτικό κλουβί, διαμονή σε ξενοδοχείο και μια πρώτη επαφή του Δία με το λουρί. «Ήταν πρόκληση, αλλά ένιωθα ότι έπρεπε να τον πάρω. Ό,τι κι αν χρειαζόταν. Ήμασταν ήδη οικογένεια», δηλώνει.
Η υιοθεσία του Δία δεν θα είχε πραγματοποιηθεί, ωστόσο, χωρίς την πολύτιμη συμβολή της τοπικής κοινότητας, και κυρίως της Ελένης και της Σταυριάννας, δύο δραστήριων μελών της Ένωσης Εθελοντών Φροντιστών Αδέσποτων Πρεσπών. «Προμηθευτήκαμε το κλουβί μεταφοράς, κανονίσαμε τη διαμονή του Τζόρντι, όταν επέστρεψε στην Πρέσπα, πήγαμε τον Δία στον κτηνίατρο στη Φλώρινα, τού βγάλαμε διαβατήριο και τον ετοιμάσαμε για να ταξιδέψει στην Ολλανδία», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελένη, χάρη στην προηγούμενη εργασιακή εμπειρία της οποίας, οι αεροπορικές διαδικασίες για το ταξίδι του Δία κύλησαν ομαλά στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης.
Η Σταυριάννα, όπως εξηγεί η Ελένη, είχε προσπαθήσει η ίδια να υιοθετήσει τον Δία, πριν καν τον γνωρίσει ο Τζόρντι, αλλά έμελλε τελικά ο μεγαλόσωμος ποιμενικός να ξεκινήσει μια νέα ζωή με τον Ολλανδό κηδεμόνα του. «Ο Δίας έμπαινε στην αυλή της Σταυριάννας και ήταν το μοναδικό σκυλί που δέχτηκε ο σκύλος της. Έγιναν φιλαράκια και έπαιζαν μαζί», λέει η Ελένη, εξηγώντας, ωστοσο, πως ο Δίας είχε τη δική του ελευθερία – καθόταν για λίγο και μετά πηδούσε τον φράχτη και έφευγε. Δεν μπορούσε να «ριζώσει».
Στο άκουσμα της είδησης ότι ο Τζόρντι ήθελε να πάρει τον Δία στην Ολλανδία, τα συναισθήματα για τη Σταυριάννα και την Ελένη ήταν ανάμεικτα -μια αίσθηση χαρμολύπης τις κατέκλυσε αφού ο Δίας ήταν αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς τους. «Είχα δεθεί μαζί του. Πλέον μου λείπει. Πηγαίνω το πρωί στη δουλειά και είχα συνηθίσει να τον βλέπω εκεί», σημειώνει η Ελένη, σπεύδοντας, ωστόσο, να μοιραστεί τη χαρά της για τη νέα ζωή του Δία πλάι σε έναν άνθρωπο που τον έχει περιβάλλει με τόση αγάπη.
Ο Δίας έφτασε τελικά στην Ολλανδία και, όπως φαίνεται, βρήκε το σπιτικό του. Κοιμάται στον καναπέ, τρέχει στις αυλές, παίζει με άλλα σκυλιά και δεν έχει χάσει την ελεύθερη ψυχή του. «Την πρώτη μέρα βούτηξε σε ένα κανάλι γεμάτο λάσπη! Μύριζε απαίσια, αλλά γελάσαμε πολύ», αφηγείται ο Τζόρντι. «Και σήμερα το πρωί, ενώ περπατούσαμε στην παραλία, πήδηξε έναν φράχτη και κατέληξε σε μια αυλή. Καθόταν και με κοίταζε σαν να έλεγε “ τι περιμένεις;”. Δεν έχει χάσει την ελεύθερη φύση του. Και αυτό μου αρέσει», συμπληρώνει.
«Αγκάθι» οι εγκαταλείψεις κουταβιών στην Πρέσπα
Η ιστορία του Δία, όμως, δεν είναι μόνο μια ατομική ιστορία σωτηρίας. Είναι και μια ηλιαχτίδα μέσα σε ένα πιο σκοτεινό τοπίο που έχει να κάνει με τις εγκαταλείψεις σκυλιών, που αναγκάζονται να ζουν αδέσποτα στους δρόμους των χωριών των Πρεσπών. Όπως εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αντιδήμαρχος Πρεσπών, Μαργαρίτα Μπαμπάκου, «η ιστορία του Δία μας γέμισε αισιοδοξία, γιατί ήρθε ανάμεσα σε πολλές δύσκολες καταστάσεις που βιώνουμε καθημερινά. Στην Πρέσπα, οι εγκαταλείψεις κουταβιών είναι πολύ συχνές. Ο Δήμος προσπαθεί, αλλά δεν διαθέτει το απαραίτητο προσωπικό ούτε πόρους».
«Έχουμε διαθέσει περίπου 18.000 ευρώ σε έναν χρόνο για στειρώσεις, θεραπείες και φιλοξενίες», σημειώνει η κ. Μπαμπάκου, επισημαίνοντας πως «έχουμε στειρώσει περίπου 50 σκυλιά και 70 γάτες και έχουμε προχωρήσει σε 23 υιοθεσίες. Όμως, κάθε τόσο εμφανίζονται νέες εγκαταλείψεις και ξεκινάμε από την αρχή».
Το βάρος σηκώνουν κατά κύριο λόγο, οι εθελοντές. «Η Ένωση Εθελοντών είναι το μοναδικό “ προσωπικό” που έχουμε. Είναι εθελοντές, αλλά λειτουργούν με επαγγελματισμό. Χωρίς αυτούς, θα ήμασταν αβοήθητοι», παραδέχεται η αντιδήμαρχος.
Μέσα σε αυτές τις αντίξοες συνθήκες, η υιοθεσία του Δία μοιάζει σχεδόν με θαύμα. Ένα ζώο από έναν απομονωμένο ορεινό οικισμό της βόρειας Ελλάδας ταξίδεψε χιλιάδες χιλιόμετρα για να συναντήσει τη δική του οικογένεια. Και ένας άνθρωπος, από μια χώρα μακριά, άκουσε την καρδιά του – και απάντησε στο κάλεσμα.
«Η αγάπη δεν χρειάζεται πολύ χρόνο. Μόνο τη σωστή στιγμή», λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Τζόρντι. Και η ιστορία του Δία το αποδεικνύει περίτρανα: από τις Πρέσπες στην Ολλανδία, ο Δίας δεν είναι πια αδέσποτος. Έχει το δικό του σπίτι.
Σοφία Παπαδοπούλου
*Τις φωτογραφίες παραχώρησε ο κηδεμόνας του Δία
