Η ευρωζώνη έχει ανάγκη από υπουργό Εργασίας παρά Οικονομικών, τονίζει ο πρόεδρος του OFCE

  Η αχίλλειος πτέρνα της ευρωζώνης σήμερα, το «εγγενές πρόβλημα της κρίσης», είναι η «ετερόκλιτη εσωτερική αγορά εργασίας. Η αδυναμία σύγκλισης σε πολλούς τομείς, σε αγαθά και υπηρεσίες, με συνέπεια τις τεράστιες μισθολογικές αποκλίσεις», υποστηρίζει ο Ξαβιέ Ραγκό, πρόεδρος του «Γαλλικού Παρατηρητηρίου των Οικονομικών Συγκυριών» (OFCE).
  «Περισσότερο από έναν υπουργό Οικονομικών, η ευρωζώνη σήμερα έχει ανάγκη από έναν υπουργό Εργασίας», υπογραμμίζει σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Ολυμπία Τσίπηρα για το Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων.
  Αναφορικά με την Ελλάδα, ο Ξ. Ραγκό θεωρεί ότι «όσο η Γερμανία επαναφέρει στο τραπέζι το θέμα του Grexit, δεν πρόκειται να δοθεί λύση και να προχωρήσει η Ευρώπη». Θεωρεί ότι η διαχείριση του ελληνικού ζητήματος «κοστίζει ακριβά» ως προς τη φερεγγυότητα της Ενωσης, ότι «μπλοκάρει ολόκληρη την Ευρώπη», ότι έχει σχέση με «πολιτικές και όχι οικονομικές επιλογές των κρατών» και ότι θα πρέπει να «αποπολιτικοποιηθεί» το ελληνικό ζήτημα.
  Στο ερώτημα, τι θα είχε να συμβουλεύσει τους υπουργούς Οικονομικών ενόψει του Eurogroup της 20ης Μαρτίου, ο κ. Ραγκό απάντησε: «Θα πρέπει η Ευρώπη και ιδιαίτερα οι κυβερνήσεις της Γαλλίας και της Γερμανίας, να στείλουν προς τους Ελληνες, αλλά και προς τους Ευρωπαίους πολίτες, ένα ισχυρό μήνυμα για τη διαχείριση του ελληνικού χρέους. Ολοι οι οικονομολόγοι αναγνωρίζουν ότι το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Θα πρέπει επομένως να ελαφρυνθεί. Αυτό θα είναι ένα ισχυρό μήνυμα για την επίδειξη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, αλλά και για την επίδειξη μιας ικανότητας της Ευρώπης να ξεπεράσει τους οικονομικούς εγωισμούς και να σκεφθεί συλλογικά για την εξέλιξη του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος».
  Συνεχίζοντας, ο κ. Ραγκό υποστήριξε ότι η έως τα τώρα σκληρή αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος, έχει ένα πολιτικό κόστος για την Ευρώπη. «Δεν θα πρέπει να υποτιμάμε το κόστος αυτό, της ανικανότητας δηλαδή των ευρωπαϊκών χωρών να συμφωνήσουν μεταξύ τους, ώστε να βρουν μια λογική αντιμετώπιση ενός προβλήματος δημοσίων οικονομικών. Θεωρώ ότι η ανικανότητα του να μπει στο τραπέζι το θέμα της ελάφρυνσης ή αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους, οφείλεται στο ότι επιδιώκεται η χρησιμοποίηση τού πρωτογενούς πλεονάσματος για την αποπληρωμή του χρέους και όχι για τις επενδύσεις, όπως υποστηρίζουν όλοι οι οικονομολόγοι. Σχετίζεται επίσης και με το ότι δεν κατορθώνουμε να σκεφθούμε μια συνεκτική δημοσιονομική αρχιτεκτονική σε ευρωπαϊκό επίπεδο, με τη συμμετοχή και άλλων χωρών, όπως της Πορτογαλίας της Ισπανίας, ή της Ιταλίας. Εάν πετυχαίναμε μια τέτοια αρχιτεκτονική, θα μπορούσαν και οι Γερμανοί να αναγνωρίσουν την δυσκολία του ελληνικού ζητήματος και να δεχθούν να το αντιμετωπίσουν με ταχύτητα και οικονομική αποτελεσματικότητα», επισήμανε και υπογράμμισε: «Θα πρέπει να αποπολιτικοποιήσουμε το ελληνικό ζήτημα και να εμποδίσουμε στο να αντιμετωπίζεται ως «τοτέμ»».
  Στο ερώτημα, πώς ερμηνεύει την εμμονή των πιστωτών στο θέμα του πρωτογενούς πλεονάσματος, ο κ. Ραγκό, εκτιμά ότι από τη μια πλευρά οφείλεται στη διάσταση απόψεων εσωτερικά της Γερμανίας, ανάμεσα σε Μέρκελ, Σόιμπλε και Σουλτς και από την άλλη στη Γαλλία που έχει χάσει σήμερα τη «διπλωματική της ισχύ».
  «Δυστυχώς η Ελλάδα είναι κατά κάποιο τρόπο, σήμερα, όμηρος της πολιτικής εκλογικής ατζέντας στην Ευρώπη. Και δυστυχώς η Γαλλία δεν έχει σήμερα τα μέσα για να παίξει τον ρόλο της και να υπερασπισθεί το γενικότερο ευρωπαϊκό συμφέρον. Το σημερινό πολιτικό αδιέξοδο προφανώς θα εξελιχθεί μετά τις γαλλικές εκλογές και εφόσον η νέα κυβέρνηση αποκτήσει μια νομιμοποίηση αρκετά ισχυρή, για να μπορέσει να συζητήσει με τη Γερμανία», επισήμανε μιλώντας στο Πρακτορείο.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του OFCE, οι τοποθετήσεις για το ελληνικό ζήτημα, των σημαντικότερων Γάλλων υποψηφίων, διαφέρουν εξαιρετικά:
– Ο Μπενουά Αμόν «έχει έναν ισχυρό πολιτικό άξονα για την ανασύνταξη του ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Θεωρεί ότι θα πρέπει να υπάρξει σοβαρή αναδιάρθρωση στο ελληνικό χρέος, ώστε να δοθεί η δυνατότητα για μια πραγματική ανάπτυξη. Ο Αμόν όμως δεν έχει πολλές ελπίδες να εκλεγεί».
  – Ο Φρανσουά Φιγιόν «θα είναι λιγότερο θερμός στο να βοηθήσει για μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους και θα είναι πιο κοντά στο γερμανικό κέντρο βάρους».
  Για τον Εμμανουέλ Μακρόν «υπάρχει ακόμα μια αβεβαιότητα, θα είναι σίγουρα ανάμεσα στους δύο». Δηλώνει ωστόσο ότι έχει «μια εμπιστοσύνη στον Εμμανουέλ Μακρόν και στους συνεργάτες του, για να βαρύνουν, με έναν οικονομικό λόγο, στον διπλωματικό τομέα, ώστε να υπάρξει βραχυπρόθεσμα, μια γρήγορη αντιμετώπιση του ελληνικού ζητήματος».
  Η ΕΚΤ καλώς κρατεί
  Σχετικά με την άρνηση της ΕΚΤ να εντάξει την Ελλάδα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, αλλά και τις επιθέσεις που δέχεται για την πολιτική της, ιδίως από τη Γερμανία, ο Ξαβιέ Ραγκό εξήγησε: «Είμαι προσωπικά ένας ισχυρός υποστηρικτής της δράσης της ΕΚΤ, που την θεωρώ ως έναν από τους λίγους θεσμούς με πραγματικά ευρωπαϊκό χαρακτήρα και που ενεργεί για το γενικό συμφέρον στην Ευρώπη. Επί Μάριο Ντράγκι, η ΕΚΤ ασκεί ουσιαστικά μια πολιτική ποσοτικής χαλάρωσης (quantitative easing) με μαζική εξαγορά χρεών, πράγμα που επέτρεψε τη σωτηρία της Ευρώπης, και αυτό θα πρέπει να το λέμε.
  Η ΕΚΤ, υφίσταται σήμερα επιθέσεις από τη Δεξιά στη Γερμανία και από την Αριστερά στη Γαλλία. Στη Γερμανία την κατακρίνουν για τον κίνδυνο που διατρέχει σε περίπτωση χρεοκοπίας, αλλά κυρίως για την πολιτική των χαμηλών επιτοκίων, που ζημιώνουν τις αποταμιεύσεις των Γερμανών. Στη Γαλλία, η Αριστερά τής επιτίθεται λέγοντας ότι βοηθά τις τράπεζες, χωρίς να βοηθούνται τελικά οι πολίτες. Ζητούν μια απευθείας δανειοδότηση των πολιτών, ένα είδος ποσοτικής χαλάρωσης για τους πολίτες.
  Θεωρώ ότι υπάρχει μια έλλειψη διαύγειας και στους δύο. Σε ένα περιβάλλον όπου τα κράτη υπερασπίζονται ουσιαστικά τους εθνικούς προϋπολογισμούς, ευτυχώς που η ΕΚΤ άσκησε την πολιτική της».
  Σε ό,τι αφορά στους Ελληνες και στην κριτική που ασκούν στην ΕΚΤ για το θέμα της μη ένταξή τους ακόμα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης, ο πρόεδρος του Παρατηρητηρίου δηλώνει ότι «τους καταλαβαίνει μεν, δεν τον πείθουν όμως».
«Και αυτό, διότι θα πρέπει πρώτα να λυθεί το πρόβλημα του ελληνικού χρέους. Με την εφαρμογή των Συνθηκών, η ΕΚΤ δεν μπορεί να εξαγοράσει τίτλους του δημόσιου ελληνικού χρέους όσο αυτό δεν είναι βιώσιμο. Η επίλυση του προβλήματος δεν ανήκει στην ΕΚΤ αλλά στα κράτη που θα πρέπει να αποδεχτούν μια αποτελεσματική αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Εφόσον αυτό επιτευχθεί, η ΕΚΤ θα μπορέσει άμεσα να εξαγοράσει τους ελληνικούς τίτλους. Είναι μια πολιτική επιλογή των ευρωπαϊκών κρατών και δεν θα πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από τεχνικά μέτρα», τόνισε και προσέθεσε: «Το λέω με δύναμη, ότι όσο οι Γερμανοί ιθύνοντες συνεχίζουν να βάζουν στο τραπέζι το θέμα του Grexit, δεν θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε. Οι Ελληνες έχουν επανειλημμένα δηλώσει ότι θέλουν να παραμείνουν στο ευρώ. Ας μην απειλούμε με τη δυνατότητα εξόδου τους από την ευρωζώνη, προκειμένου να πετύχουμε υποχωρήσεις από μέρους τους. Υπάρχουν μονίμως φήμες, που όλοι ξέρουμε από πού προέρχονται, και αυτές καταστρέφουν την ευρωπαϊκή ιδέα και εμποδίζουν τη λύση».
  Ερωτηθείς δε αν υπονοεί τον Γερμανό υπουργό Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ως πηγή για τις φήμες περί Grexit, ανέφερε: «Θα ήμουν ο τελευταίος που θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι κατανοεί την οικονομική σκέψη του κ. Σόιμπλε». Υπάρχουν πολλοί οικονομολόγοι, όπως ο κ. Σόιμπλε ή οι σύμβουλοί του, που πιστεύουν ότι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη θα ήταν καλύτερα για την ίδια την Ελλάδα». Και συνέχισε υπογραμμίζοντας: «Θεωρώ ότι η ιδέα αυτή αποτελεί πλάνη».
  Υπουργός Εργασίας και όχι Οικονομικών στην Ευρωζώνη
  Με στόχο την αναζήτηση των πραγματικών αιτίων της σημερινής παράλυσης και κρίσης της ΕΕ, ο Ξ. Ραγκό υποστηρίζει ότι το παθογόνο στοιχείο βρίσκεται «στις αποκλίσεις» των αγορών εργασίας των κρατών – μελών και γι’ αυτό είναι προτιμότερο κατά την άποψή του να αποκτήσει η ευρωζώνη έναν υπουργό Εργασίας αντί για έναν υπουργό Οικονομικών.
  «Η εκτίμησή μου είναι ότι έχουμε σε μεγάλο βαθμό υποτιμήσει την ανάγκη της δημόσιας παρέμβασης για την εξασφάλιση της σύγκλισης των αγορών εργασίας. Τούτο πηγάζει τόσο από τη μελέτη της αμερικανικής κρίσης, όσο και από την ευρωπαϊκή κρίση», σημειώνει ο πρόεδρος του OFCE και εξηγεί: «Η Ευρώπη βασίστηκε στην ιδέα ότι στην ενιαία αγορά η εντατικοποίηση της ανταγωνιστικότητας στα αγαθά και στις υπηρεσίες θα αρκούσε για την επίτευξη της σύγκλισης. Δεν συνέβη όμως κάτι τέτοιο. Υπήρξε σύγκλιση σε ορισμένους μόνο τομείς, τους πιο ανταγωνιστικούς, στο μεγαλύτερο όμως μέρος της οικονομίας, οι αποκλίσεις ήταν τεράστιες, όπως στο θέμα των ακινήτων στην Ισπανία, ή στο κόστος των κατασκευών στη Γαλλία που διπλασιάσθηκε, ενώ παρέμεινε σταθερό στη Γερμανία δημιουργώντας τεράστιες διαφορές.
  Είδαμε επίσης αποκλίσεις και στο ανά μονάδα κόστος της εργασίας. Η κρίση της ευρωζώνης είναι τελικά πρόβλημα εγγενές και οφείλεται πάνω απ’ όλα στις αποκλίσεις της αγοράς εργασίας. Οι μισθολογικές διαπραγματεύσεις, ο συνδικαλισμός, οι κλαδικές συμφωνίες είναι εντελώς διαφορετικές από κράτος σε κράτος, και επομένως οι μισθοί διαφέρουν, όπως συνέβαινε και πριν την ύπαρξη της ευρωζώνης».
  Συνεχίζοντας ο Ξαβιέ Ραγκό τονίζει ότι θα πρέπει να υπάρξει σύγκλιση των μισθών.
  «Θα πρέπει, για παράδειγμα, να αυξηθεί το κόστος εργασίας στη Γερμανία κατά ένα 15-20 %, σε σχέση με αυτό της Γαλλίας. Δεν βοηθάει σε τίποτα, το να μειώνει η Ελλάδα τους μισθούς και να κάνει μειώσεις και η Γερμανία, η οποία έχει από τις εξαγωγές της ένα τεράστιο εμπορικό πλεόνασμα, μεγαλύτερο και από αυτό της Κίνας, και παρά την οικονομική της δύναμη στην ευρωζώνη, δεν κάνει επενδύσεις ή κρατά χαμηλά τους μισθούς.
  Εάν έχουμε σύγχρονη μείωση όλων των μισθών, όπως το ζητάει η Κομισιόν, δημιουργούμε αποπληθωρισμό και συνολική μείωση της ανάπτυξης, πράγμα που ήδη το είδαμε στην Ευρώπη».
  «Οταν λέμε λοιπόν έναν υπουργό Εργασίας για την ευρωζώνη, είναι για να μελετήσει με έναν συνεπή τρόπο τις συστάσεις ανά χώρα, για τις αλλαγές στον κατώτατο μισθό, για τις κλαδικές συμφωνίες, για τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Ολα αυτά βοηθούν για μια συνέπεια και μια εξέλιξη.
  Θα πρέπει να βρούμε έναν τρόπο σύγκλισης, χωρίς την καταστροφή των μηχανισμών εθνικής αλληλεγγύης ή των κρατών πρόνοιας, που βασίζονται στην αγορά εργασίας και στις εισφορές», υπογραμμίζει καταλήγοντας ο πρόεδρος του OFCE, Ξαβιέ Ραγκό και τονίζει: «Αυτό που αντιμετωπίσαμε κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης είναι ότι χρησιμοποιήθηκε ως βασικός ρυθμιστικός παράγοντας η αγορά εργασίας, και επικεντρώθηκε η όλη προσπάθεια στη μείωση του κόστους εργασίας, πράγμα που ήταν ανοησία».
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η γερμανική εφημερίδα Die Welt υποστηρίζει κάτι που δεν γνώριζαν ούτε οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των 28 όταν πριν από ένα χρόνο υπέγραφαν στις Βρυξέλλες, παρουσία του τότε πρωθυπουργού, Αχμέτ Νταβούτογλου, τη συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας για το προσφυγικό.
«Η καγκελάριος Μέρκελ και ο Ολλανδός πρωθυπουργός Ρούτε, η χώρα του οποίου προήδρευε τότε στην ΕΕ, κατά τις διαπραγματεύσεις για τη προσφυγική συμφωνία είχαν δώσει στην Τουρκία συγκεκριμένες υποσχέσεις, ότι η ΕΕ θα έπαιρνε 150.000 με 250.000 Σύρους πρόσφυγες κατευθείαν από την Τουρκία», αναφέρεται στο άρθρο.
«Η συμφωνία που έγινε ανάμεσα στη Μέρκελ, τον Νταβούτογλου και τον Ρούτε παρουσιάστηκε την επόμενη μέρα στο Συμβούλιο Κορυφής αιφνιδιαστικά ως τουρκική πρόταση. Οι 28 ενέκριναν το τελικό ανακοινωθέν του Συμβουλίου υιοθετώντας τη συμφωνία για «ανθρωπιστικούς λόγους».
Ο ακριβής αριθμός των προσφύγων ωστόσο δεν αναφέρθηκε στους υπολοίπους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων. Επρόκειτο για μια συμφωνία κυρίων (Gentlemen’s Agreement). Το επιβεβαιώνουν και αρκετοί που αναμείχθηκαν τότε στις διαπραγματεύσεις», καταλήγει το άρθρο. Οι πληροφορίες αυτές βασίζονται σε βιβλίο του δημοσιογράφου της Welt Ρόμπιν Αλεξάντερ που κυκλοφορεί από σήμερα.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Στο ρόλο της Ελλάδας στα ζητήματα σταθερότητας και ασφάλειας και στις γεωστρατηγικές μετακινήσεις που γίνονται στην περιοχή μας εστιάστηκε η συζήτηση που είχε το απόγευμα της Δευτέρας ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, με τον Αμερικανό ομόλογό του, Ρεξ Τίλερσον, στην Ουάσιγκτον.
Οπως δήλωσε ο κ. Κοτζιάς, «μετά την ολοκλήρωση της συνάντησης ο κ. Τίλερσον ήθελε την ανάλυσή μας για το πώς μπορεί να υπάρξει σταθερότητα και ασφάλεια στην περιοχή, ποιες δυνάμεις κινούνται και με ποιο τρόπο».
Ο κ. Κοτζιάς, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων, είπε ότι αναφέρθηκε στην τουρκική νευρικότητα, καθώς επίσης και ότι εξήγησε την ελληνική θέση «ότι για να υπάρχουν ανθρώπινα δικαιώματα πρέπει να διασφαλίζουμε τη ζωή των ανθρώπων, τονίζοντας κατ’ επέκταση και τη σημασία που έχει για εμάς η ασφάλεια και η σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και στα Βαλκάνια». Επισήμανε ότι περιέγραψε επίσης στον Αμερικανό ομόλογό του όλες αυτές τις πρωτοβουλίες που έχει πάρει η Ελλάδα τα τελευταία δύο χρόνια για τις τριμερείς συνεργασίες, το πνεύμα της Ρόδου κλπ. Σχετικά με το Ισραήλ και την Αίγυπτο ανέφερε «τις ιδιαίτερα καλές και εντατικές συνεργασίες που έχουμε μαζί τους, κάτι το οποίο άκουσε με μεγάλο ενδιαφέρον ο κ. Τίλερσον».
Οι δύο υπουργοί δεν μίλησαν για το Κυπριακό, θέμα το οποίο, όπως είπε ο κ. Κοτζιάς, θα το συζητήσει με τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφαλείας. Επίσης, ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών δεν αναφέρθηκε στα Σκόπια, αλλά μίλησε γενικότερα «για την αστάθεια που υπάρχει στους βόρειους γείτονές μας και την προσπάθειά μας να τους σταθεροποιήσουμε».
Ο κ. Τίλερσον εστίασε το ενδιαφέρον του στο ποιες είναι οι δυνάμεις που αποσταθεροποιούν την περιοχή κατά τη γνώμη του Ελληνα υπουργού Εξωτερικών και άκουγε με μεγάλη προσοχή και ενδιαφέρον τις σκέψεις του ως προς το τι πρέπει να γίνει ώστε να υπάρξει ειρήνη στην περιοχή.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Η αύξηση της απασχόλησης και η μετατόπιση του μοντέλου της οικονομίας προς την κατεύθυνση της παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας αποτελούν την κεντρική στόχευση της Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής με ορίζοντα έως το 2021, η οποία βασίζεται σε τρεις αλληλένδετους άξονες. Αυτό είναι το κεντρικό μήνυμα που προέκυψε από την πρώτη συνεδρίαση της Επιστημονικής Επιτροπής του Αναπτυξιακού Συμβουλίου, στο υπουργείο Οικονομίας και Ανάπτυξης, όπου παρουσιάστηκε το σχέδιο της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021».
Οπως υπογραμμίζεται στο αναπτυξιακό σχέδιο των 190 σελίδων, αναμφίβολα μέχρι σήμερα έχουν προταθεί πολλές «απαντήσεις» στο μείζον ερώτημα πώς θα ξεπεραστεί η κρίση, δίνοντας βαρύτητα κάθε φορά σε επιμέρους ζητήματα όπως: η εφαρμογή μεταρρυθμίσεων με έμφαση στις ιδιωτικοποιήσεις και την προσέλκυση ξένων άμεσων επενδύσεων, είτε η αναπτυξιακά αναγκαία ρύθμιση του χρέους που προϋποθέτει, μεταξύ άλλων, και την επίτευξη μη ασφυκτικών πλεονασμάτων. Ομως, αν και η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021» αναγνωρίζει ότι οι παραπάνω παράγοντες δρουν υποβοηθητικά, και με αυτή την έννοια τους προωθεί, θεωρεί ότι υπάρχουν τρεις βασικοί και αλληλένδετοι άξονες που είναι καθοριστικοί για την επιτυχία της, και είναι οι εξής:
1. Η αλλαγή παραγωγικού υποδείγματος με τη μετατόπιση προς την οικονομία της γνώσης, που θα βελτιώσει τη θέση της χώρας στον Διεθνή Καταμερισμό Εργασίας. Για να επιτευχθεί αυτό, είναι πρωταρχικής σημασίας η διαφύλαξη του βασικού συγκριτικού μας πλεονεκτήματος μέσω της διατήρησης του εξειδικευμένου ανθρώπινου δυναμικού στη χώρα. Ομως, σήμερα ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτού του ανθρώπινου δυναμικού, ιδίως νεαρής ηλικίας, είναι άνεργο, υποαπασχολείται, ετεροαπασχολείται ή αναγκάζεται να μεταναστεύσει. Αυτή η πορεία πρέπει να ανακοπεί άμεσα, όχι μόνο για να μπει η ελληνική οικονομία σε πορεία ανάπτυξης, αλλά και για να ανασχεθεί η μείωση του πληθυσμού της χώρας. Στο σχέδιο προτείνονται πολιτικές για την άμβλυνση του προβλήματος της ανεργίας, τόσο άμεσα όσο και μακροχρόνια (κοινωφελής εργασία, πολιτικές για επιστροφή των Ελλήνων επιστημόνων από το εξωτερικό κλπ), οι οποίες θα εφαρμοστούν συμπληρωματικά με τις ήδη εφαρμοζόμενες ενεργές πολιτικές απασχόλησης, προκειμένου να επιτευχθεί μια πολύ σημαντική μείωση της ανεργίας της τάξης των 10 ποσοστιαίων μονάδων. Ο στόχος αυτός θεωρείται εφικτός» με βάση το μακροοικονομικό μοντέλο της χώρας, καθώς δεν προϋποθέτει ιδιαίτερα δραστικές μεταβολές στα μακροοικονομικά δεδομένα (επενδύσεις, ρυθμό μεταβολής του ΑΕΠ κλπ). Η μείωση αυτή θα επιτευχθεί αφενός με την προσέλκυση περισσότερων και ποιοτικότερων επενδύσεων από την Ελλάδα και το εξωτερικό (λόγω των συνολικότερων αλλαγών στη χώρα, όπως η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, οι μεταρρυθμίσεις, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας κλπ) και αφετέρου με ένα πρόγραμμα άμεσης μείωσης της ανεργίας μέσω ενός προγράμματος κοινωφελούς εργασίας.
2. Ο συνεκτικός σχεδιασμός, συντονισμός, αλλά και η αποτελεσματική υλοποίηση των ασκούμενων πολιτικών, ιδίως μάλιστα των αναπτυξιακών, στοιχεία που διαχρονικά απουσιάζουν από τις προσπάθειες για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Ειδικά στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία, όπου η επιδίωξη της αλλαγής του αναπτυξιακού υποδείγματος επιβάλλει τη «δόμηση» νέων συγκριτικών πλεονεκτημάτων, ο προσανατολισμός αυτός αποκτά κορυφαία σημασία.
3. Ο συνδυασμός της προσπάθειας εξόδου από την κρίση με την προσπάθεια μείωσης των κοινωνικών και περιφερειακών ανισοτήτων, καθώς κεντρική αντίληψη του στρατηγικού σχεδίου είναι ότι η υπερβολική ανισότητα που προϋπήρχε στη χώρα, αλλά και ενισχύθηκε ως συνέπεια της κρίσης και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν για την αντιμετώπισή της, πέρα από κοινωνικά άδικη, είναι και έντονα αντιαναπτυξιακή.
Η καθαρή αυτή στόχευση της «Εθνικής Αναπτυξιακής Στρατηγικής 2021», όπως επισημάνθηκε στη συνεδρίαση της επιτροπής, αποτελεί το αναγκαίο υπόβαθρο για την έξοδο από την κρίση, πάντοτε βέβαια σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στη χώρα έχουν ήδη επέλθει σημαντικές μεταβολές. Δηλαδή έχουν συντελεστεί πολλές αναγκαίες μεταρρυθμίσεις και εμφανίζονται ξανά, μετά από μια μακρά περίοδο αποεπένδυσης, σημαντικές επενδυτικές ευκαιρίες.
Επιπρόσθετα, σημειώθηκε ότι η στρατηγική αυτή επιδιώκει να αξιοποιήσει και να ενθαρρύνει μια συνολική αλλαγή κουλτούρας, καθώς η κρίση κατά κάποιο τρόπο μετασχημάτισε τον χαρακτήρα και τις νοοτροπίες στην ελληνική κοινωνία και οι πολίτες έγιναν πιο ώριμοι και απαιτητικοί σε ό,τι αφορά στα πρότυπα ζωής και κατανάλωσης, στη σχέση με το κράτος και το πολιτικό σύστημα, στη συνειδητοποίηση των προβλημάτων που προκαλεί το δημόσιο αλλά και το ιδιωτικό χρέος, και τέλος σε μια πιο συνεργατική αντίληψη, για τους πολίτες, τις επιχειρήσεις, τα πανεπιστήμια.
Ακόμη, η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021», έρχεται να λειτουργήσει συμπληρωματικά με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2015-2018, που έχει ως βασικούς άξονες την αποκατάσταση της δημοσιονομικής βιωσιμότητας, τη διασφάλιση της χρηματοπιστωτικής σταθερότητας, την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων για την ανάπτυξη και την απασχόληση και τον εκσυγχρονισμό του δημόσιου τομέα, και με το ΕΣΠΑ 2014-2020, το οποίο, μετά τις διορθωτικές κινήσεις της κυβέρνησης, στοχεύει στην αναγέννηση της ελληνικής οικονομίας με ανάταξη και αναβάθμιση του παραγωγικού και κοινωνικού ιστού της χώρας και στη δημιουργία και διατήρηση βιώσιμων θέσεων απασχόλησης, έχοντας ως αιχμή την εξωστρεφή, καινοτόμο και ανταγωνιστική επιχειρηματικότητα και ως γνώμονα την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχής και τις αρχές της αειφόρου ανάπτυξης.
Η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021» επιχειρεί να εντάξει τις δύο παραπάνω βασικές κατευθυντήριες πολιτικές σε ένα ενιαίο πλαίσιο, αναδεικνύοντας ταυτόχρονα και μια σειρά σημαντικών ζητημάτων τα οποία δεν καλύπτονται ούτε από το ΕΣΠΑ αλλά ούτε από το Μεσοπρόθεσμο. Αποτελεί μια προσπάθεια ανάκτησης της «ιδιοκτησίας» της εθνικής αναπτυξιακής πολιτικής από την ελληνική κυβέρνηση, μέσω της ένταξής της σε ένα ευρύτερο πλαίσιο προγραμματισμού, στο οποίο κεντρικό ρόλο θα διαδραματίζει το Αναπτυξιακό Συμβούλιο, σε συνεργασία με το υπουργείο Οικονομίας, ως κεντρικός διαμεσολαβητής της συνολικής κυβερνητικής πολιτικής.
Σημειώνεται ότι το αρχικό κείμενο που εξετάζει η επιτροπή, συντάχθηκε με τη συνδρομή όλων των αρμόδιων υπουργείων αλλά θεωρείται ότι χρήζει συμπληρώσεων και βελτιώσεων με τη συμβολή όλων των εμπλεκόμενων.
Αύξηση της απασχόλησης
Εχοντας στο επίκεντρο το ανθρώπινο κεφάλαιο ως μέσο για τη μετάβαση της χώρας προς την οικονομία της γνώσης, η «Εθνική Αναπτυξιακή Στρατηγική 2021» θέτει ως κεντρικό στόχο την αύξηση της απασχόλησης ώστε να ενσωματωθεί το εξειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό στην παραγωγή, να μειωθεί η μετανάστευση, ιδιαίτερα του επιστημονικού δυναμικού, να περιοριστεί η περαιτέρω μείωση του πληθυσμού της χώρας και βέβαια να καταπολεμηθεί η μάστιγα της ανεργίας. Αυτό επιτυγχάνεται, όπως προβλέπει το σχέδιο, με αύξηση και ποιοτική αναβάθμιση των επενδύσεων, ιδιαίτερα μάλιστα των Ξένων Αμεσων Επενδύσεων (ΞΑΕ), σε συνδυασμό με την ενθάρρυνση της κοινωφελούς εργασίας, που αμβλύνει άμεσα το πρόβλημα της ανεργίας, την παράλληλη αναδιάρθρωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος, την αξιοποίηση του εργαλείου των Συμπράξεων Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ), την πιο αποτελεσματική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας με ιδιωτικοποιήσεις αλλά και με πολύμορφη αξιοποίηση του επί του παρόντος αργούντος ή πλημμελώς αξιοποιούμενου μέρους της, καθώς και με την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας.
Ολες αυτές οι παρεμβάσεις θα συλλειτουργήσουν προωθώντας τη μετατόπιση του παραγωγικού μοντέλου της ελληνικής οικονομίας προς την κατεύθυνση της παραγωγής προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής προστιθέμενης αξίας και χαράσσοντας μια πορεία προς την οικονομία της γνώσης.
Πιο συγκεκριμένα, εκτιμάται ότι μέσα από συγκεκριμένες δράσεις μπορεί να μειωθεί η ανεργία κατά 10 ποσοστιαίες μονάδες και στο πλαίσιο αυτό η ελληνική κυβέρνηση, έχει εκπονήσει 3ετές πρόγραμμα εγγυημένης απασχόλησης για ανέργους για την παραγωγή δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών λειτουργώντας ως «εργοδότης έσχατης καταφυγής». Το κόστος του αναμένεται να προσεγγίσει το 1,5% του ΑΕΠ της χώρας, αλλά θα εκτείνεται σε βάθος τριετίας. Αποτέλεσμα θα είναι η άμεση μείωση της ανεργίας κατά περίπου 150.000 ετησίως (σε οκτάμηνη βάση όμως) επί τριετία, ενώ αναμένεται να μειωθεί εμμέσως η ανεργία περαιτέρω κατά 1/3, συνυπολογίζοντας και την έμμεση δημιουργία θέσεων απασχόλησης λόγω της αύξησης της ενεργούς ζήτησης στη χώρα.
Ο σχεδιασμός για να σπάσει ο κύκλος ανεργία – υποαπασχόληση – υπογεννητικότητα – μετανάστευση περιλαμβάνει σε βραχυχρόνιο επίπεδο την ενεργοποίηση προγράμματος εγγυημένης απασχόλησης για ανέργους και το κράτος να λειτουργεί ως «εργοδότης έσχατης καταφυγής» και οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι το πρόγραμμα θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στο 7,3% της συνολικής τρέχουσας απασχόλησης.
Χρηματοδότηση
Επειδή η χρηματοδότηση είναι βασική παράμετρος για την επιβίωση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων που χαρακτηρίζουν την ελληνική οικονομία προτείνεται, μεταξύ άλλων, να δοθεί η δυνατότητα παροχής ειδικών δανειακών προϊόντων γι’ αυτές. Δηλαδή να παρέχονται μικροδάνεια ύψους 5.000 – 20.000 ευρώ για την ανάπτυξη πολύ μικρών επιχειρήσεων και την προετοιμασία τους για να συγκεντρώσουν κεφάλαια, ειδικά επενδυτικά δάνεια σε επιχειρήσεις, είτε με τη μορφή δανείων με συμμετοχή στα κέρδη είτε με τη μορφή μετατρέψιμων ομολογιακών δανείων, για την ανάπτυξη προϊόντων ή υπηρεσιών, δημιουργία Ταμείου Εγγυήσεων και δημιουργία ειδικών προϊόντων ασφάλισης και στήριξης των εξαγωγών.
Επίσης, προτείνεται η ψήφιση νομοσχεδίου για το «ακαταδίωκτο» των στελεχών των τραπεζών και του δημοσίου, η παροχή φορολογικών κινήτρων για την αναδιάρθρωση των δανείων, η διαγραφή δανείων και η δημιουργία μητρώου ακινήτων για τη δημοσιοποίηση των αγοραίων τιμών τους.
Αξιοποίηση της δημόσιας ακίνητης περιουσίας
Η αξιοποίηση των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων περιλαμβάνει:
– νομοθέτηση του φορέα υλοποίησης, συντονισμού και παρακολούθησης του έργου «Αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας του δημοσίου»
– επιλογή ακινήτων προς άμεση αξιοποίηση (ιδιωτικοποιήσεις, έργα ΣΔΙΤ, διατήρηση υπό δημόσια ιδιοκτησία με αποτελεσματική αξιοποίηση κλπ)
– πλήρη καταγραφή της δημόσιας ακίνητης περιουσίας σε ενιαίο πληροφοριακό σύστημα.
Τέλος, προτείνεται ο εξορθολογισμός της συνεταιριστικής νομοθεσίας, η μεταβίβαση εγκαταλειμμένων/πτωχυμένων επιχειρήσεων σε συνεταιρισμούς εργαζομένων και μεικτά σχήματα ιδιοκτησίας/λειτουργίας και άλλα.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ ) κατά 1,5% για το γ’ τρίμηνο του 2016 εμφανίζει η Εκθεση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση του 2017. Ωστόσο, από το ΙΝΕ/ΓΣΕΕ εκτιμάται ότι η επεκτατική δυναμική της οικονομίας είναι εύθραυστη και ενδογενώς αδύναμη.
Η ανάκαμψη του πραγματικού τομέα της οικονομία σε μακροοικονομικό επίπεδο βασίστηκε, όπως αναφέρεται στην Εκθεση, κυρίως στου κλάδους της μεταποίησης και της πληροφορικής και επικοινωνίας, ενώ σε όρους απασχόλησης συνέβαλαν επίσης η γεωργία και χρηματοοικονομικές υπηρεσίες.
Οι συνολικές ακαθάριστες επενδύσεις από την πλευρά της ενεργούς ζήτησης παρουσίασαν άνοδο κατά 623 εκατ. ευρώ το γ’ τρίμηνο του 2016, ενώ η ιδιωτική κατανάλωση αυξήθηκε κατά 570 εκατ. ευρώ. Σημάδια οριακής βελτίωσης εμφάνισε και το εμπορικό ισοζύγιο, κυρίως λόγω της αύξησης της τουριστικής κίνησης.
Οι επιχειρήσεις στο διάστημα β’ τρίμηνο 2009 – β’ τρίμηνο 2016 έχουν υποστεί απώλεια κεφαλαιακού αποθέματος ύψους 33,9 δισ. ευρώ, ενώ για το σύνολο της οικονομίας το αντίστοιχο μέγεθος υπερβαίνει τα 76 δισ. ευρώ.
Οι εξαγωγές αυξάνονται οριακά μέσω της υποκατάστασης των εξαγωγών υπηρεσιών από εξαγωγές προϊόντων, με το εμπόριο καυσίμων και τις θαλάσσιες μεταφορές να παρουσιάζουν κάμψη.
Το ποσοστό της ανεργίας, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, το τρίτο τρίμηνο του 2016 ανήλθε σε 22,6%, ωστόσο στην Εκθεση του ΙΝΕ ΓΣΕΕ εκτιμάται ότι το πραγματικό ποσοστό ανεργίας ανέρχεται σε 29,6%.
Αυτή η εκτίμηση γίνεται καθώς, όπως αναφέρεται, με τη χρήση εναλλακτικών δεικτών εργασίας που λαμβάνουν υπόψη τους αποθαρρυμένους ανέργους, το λοιπό εν δυνάμει πρόσθετο εργατικό δυναμικό και τη μη ηθελημένη μερική απασχόληση το ποσοστό είναι πολύ μεγαλύτερο. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι το 68,9% των μερικώς απασχολούμενων δήλωσε ότι απασχολείται με αυτή τη μορφή εργασίας, καθώς δεν μπορούσε να βρει πλήρη απασχόληση.
Στην Εκθεση καταγράφεται ότι στο κομμάτι των εργασιακών σχέσεων για το 2016 η κατάσταση παρέμεινε ίδια καθώς εξακολουθούσαν να ισχύουν και να εφαρμόζονται οι νομοθετικές ρυθμίσεις που θεσμοθετήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Με βάση τα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας το 2016 υπογράφτηκαν 10 κλαδικές/ομοιοεπαγγελματικές συλλογικές συμβάσεις. Ο αριθμός των επιχειρησιακών ΣΣΕ ανέρχεται σε 318, αντιπροσωπεύοντας το 95,21% του συνόλου των ΣΣΕ. Οι προσλήψεις με πλήρη απασχόληση έχουν υποχωρήσει από 79% το 2009 σε 45,3% το 2016. Παράλληλα, ενώ το 2009 οι προσλήψεις με ευέλικτες μορφές εργασίας αντιστοιχούσαν στο 21% του συνόλου των προσλήψεων, το 2016 αντιστοιχούν στο 54,7%.
Σε σχέση με το επίπεδο του μέσου μισθού στον ιδιωτικό τομέα παρατηρούμε την εξής κατανομή των καθαρών μηνιαίων αποδοχών και του ποσοστού των μισθωτών, που αμείβονται αντίστοιχα: κάτω των 800 ευρώ ποσοστό 51,6% (15,2% μέχρι 499 ευρώ, 23,6% μεταξύ 500-699 ευρώ και 12,8% μεταξύ 700-800 ευρώ), μεταξύ 800-999 ευρώ ποσοστό 17,3% και άνω των 1.000 ευρώ ποσοστό 17,8% (11,1% μεταξύ 1.000-1.299 ευρώ και 6,7% άνω των 1.300 ευρώ). Αντίστοιχα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα: κάτω των 800 ευρώ ποσοστό 11% (3,1% έως 499 ευρώ, 3,5% μεταξύ 500-699 ευρώ και 4,4% μεταξύ 700-799 ευρώ), μεταξύ 800-999 ευρώ ποσοστό 23,6% και άνω των 1.000 ευρώ ποσοστό 54,4% (38,5% μεταξύ 1.000-1.299 ευρώ και 15,7% άνω των 1.300 ευρώ).
Στην Εκθεση του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ εκτιμάται ότι η συνέχιση των πολιτικών δημοσιονομικής λιτότητας θα υπονομεύσει περαιτέρω τις βασικές δημοσιονομικές λειτουργίες, τη φερεγγυότητα του δημόσιου τομέα και τη βιωσιμότητα του χρέους, ενώ θα επέλθει και επιδείνωση του προβλήματος φερεγγυότητας του τραπεζικού τομέα, αν δεν ενεργοποιηθούν αντισταθμιστικές δυνάμεις.
Ανδρέας Σιδηρόπουλος

Μείωση 0,7% παρουσίασε ο δείκτης μισθών χωρίς καμία διόρθωση (εποχική ή διόρθωση ως προς τον αριθμό των εργασίμων ημερών) στο σύνολο της οικονομίας (εκτός από τον πρωτογενή τομέα και τις δραστηριότητες των νοικοκυριών) το δ’ τρίμηνο πέρυσι σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του δ’ τριμήνου 2015, έναντι μηδενικής μεταβολής κατά την αντίστοιχη σύγκριση το 2015 προς το 2014.
Επίσης, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, ο ίδιος δείκτης, με εποχική διόρθωση αλλά χωρίς διόρθωση ως προς τον αριθμό των εργασίμων ημερών, παρουσίασε αύξηση 0,2% σε σχέση με τον αντίστοιχο δείκτη του δ’ τριμήνου 2015, έναντι αύξησης 0,4% την αντίστοιχη σύγκριση το 2015 προς το 2014.
Επίσης, ο ίδιος δείκτης, με διόρθωση ως προς τον αριθμό των εργασίμων ημερών αλλά χωρίς εποχική διόρθωση, εμφάνισε μείωση 2%, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο δείκτη του δ’ τριμήνου 2015, έναντι μείωσης 0,7% την αντίστοιχη σύγκριση το 2015 προς το 2014.

Για κορυφαίο παράδειγμα «μετα-αλήθειας» (post truth) έκανε λόγο ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, αναφερόμενος στην υπόθεση των αποδοχών του προέδρου και διευθύνοντος συμβούλου του ΔΕΣΦΑ, Σωτήρη Νίκα, στην κοινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε με τον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Γιώργο Σταθάκη. Για το ίδιο θέμα ο κ. Σταθάκης μίλησε για σχιζοφρενικό κατηγορητήριο από την πλευρά της Νέας Δημοκρατίας.
Μια ερώτηση γεμάτη ανακρίβειες, λάθη και ψεύδη έγινε πρώτο θέμα σε όλα τα μεγάλα δελτία ειδήσεων, ανέφερε ο κ. Τζανακόπουλος και επισήμανε ότι σε αντιδιαστολή ειδήσεις που αφορούσαν θέματα, όπως το πόθεν έσχες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η Novartis, το ΚΕΕΛΠΝΟ, πέρασαν στα ψιλά των εφημερίδων. «Αναρωτηθείτε για πόσες από αυτές έγιναν αναλυτικά ρεπορτάζ στα μεγάλα μέσα ενημέρωσης και τα τηλεοπτικά δελτία. Το Σαββατοκύριακο είχαμε δύο πρωτοσέλιδα για δυο μεγάλες υποθέσεις και δεν κουνήθηκε φύλλο», είπε χαρακτηριστικά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος.
Από την πλευρά του, ο κ. Σταθάκης επισήμανε ότι ο κ. Νίκας προήχθη στο βαθμό του διευθυντή δραστηριοτήτων που είναι η υψηλότερη βαθμίδα προκειμένου να τηρηθεί η πρόβλεψη του καταστατικού της εταιρίας ότι ο διευθύνων σύμβουλος είναι το ανώτατο εκτελεστικό όργανο της εταιρίας και κατά συνέπεια -εφόσον ήταν ήδη εργαζόμενος στον ΔΕΣΦΑ- δεν είναι δυνατόν ιεραρχικά να υπάρχει άλλος εργαζόμενος με υψηλότερο βαθμό. Η απόφαση ελήφθη από το Εποπτικό Συμβούλιο και ο διορισμός του εγκρίθηκε από την ΡΑΕ χωρίς να λάβει τις απολαβές που αντιστοιχούν στη θέση αυτή.
Τονίστηκε ακόμη ότι:
– Ο κ. Νίκας δεν είναι μέλος του Εποπτικού Συμβουλίου, άρα δεν προκύπτει ότι αποφάσισε ο ίδιος για τον εαυτό του.
– Το εφάπαξ που εισέπραξε ήταν 203.847 ευρώ και η αύξηση σε σχέση με αυτα που θα εισέπραττε ήταν οριακή (27.000). Η ΝΔ ανεπιτυχώς προσπάθησε να παρουσιάσει ότι υπήρξε αύξηση του εφάπαξ κατά 100.000 ευρώ, παραδεχόμενη μεταχρονολογημένα το λάθος της, αποδεχόμενη τα πραγματικά στοιχεία, που βεβαιώνουν ότι η αύξηση ήταν οριακή.
– Αντίστοιχη περίπτωση, όπου ο Διευθύνων Σύμβουλος ήταν και εργαζόμενος, υπήρξε το 2007, με τον κ. Γεώργιο Στεργίου. Τότε δεν υπήρχε ακόμα Εποπτικό Συμβούλιο (δημιουργήθηκε το 2011) και την απόφαση είχε λάβει η Γενική Συνέλευση των Μετόχων (4/5/2007) η οποία ενέκρινε την ιεραρχική του εξέλιξη στην ανώτατη βαθμίδα με τις αντίστοιχες οικονομικές απολαβές. Επιπλέον είχε αποφασιστεί ότι με την αποχώρηση από τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου εφεξής θα τοποθετείται «στην ανώτατη ιεραρχική διευθυντική βαθμίδα που θα προβλέπεται από το εκάστοτε ισχύον οργανόγραμμα της Εταιρείας, δικαιούμενος των εκάστοτε ανώτατων προβλεπόμενων για τη θέση αυτή αμοιβών και πρόσθετων παροχών». Η τελευταία αυτή πρόβλεψη ίσχυσε και για τους άλλους Γενικούς Διευθυντές της Εταιρείας, ανεξάρτητα αν ήταν Διευθύνοντες Σύμβουλοι (απόφαση Δ.Σ. 27/20.12.2007 και 1/1.4.2007).
– Σημειώνεται τέλος σε σχετικό ενημερωτικό σημείωμα ότι ο πρώην Πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου, Βασίλειος Δεμερτζής, διορισμένος από την προηγούμενη Διοίκηση της Εταιρείας, πρότεινε στις 8/3/2016 στα Μέλη του Οργάνου να εφαρμοστεί ο νόμος 4354/2015 που προβλέπει κατάργηση του πλαφόν στις αμοιβές των Μελών του Δ.Σ. Εισηγήθηκε αυτό να ισχύσει για το 2016, καθώς οι αμοιβές του 2015 είχαν ήδη εγκριθεί. Το θέμα παραπέμφθηκε στη νομική υπηρεσία του ΔΕΣΦΑ, πλην όμως σύντομα η σύνθεση του Εποπτικού Συμβουλίου άλλαξε από την παρούσα κυβέρνηση και το Οργανο αποφάσισε να μην προχωρήσει σε αναπροσαρμογή των αποδοχών.
Απαντώντας τέλος σε ερώτηση σχετικά με την καθυστέρηση απονομής συντάξεων, ο κ. Σταθάκης τόνισε ότι είναι γνωστό πως η κυβέρνηση κάνει προσπάθεια να υπερασπιστεί τα εισοδήματα, καθώς και να βελτιώσει τη λειτουργία των υπηρεσιών ώστε να μην υπάρχουν καθυστερήσεις.

Τα αντίμετρα θα νομοθετηθούν ταυτόχρονα με τα μέτρα επιβάρυνσης και θα υλοποιηθούν στη βέβαιη περίπτωση που το 2018 θα έχουμε πετύχει το στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ, δήλωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, Δημήτρης Τζανακόπουλος, απαντώντας σε ερώτηση με αφορμή σχετικό έγγραφο που κατέθεσε στην Ολλανδική Βουλή ο επικεφαλής του Eurogroup, Γερούν Ντάισελμπλουμ και δημοσιεύματα που υποστηρίζουν ότι τα αντίμετρα θα νομοθετηθούν μόνο αν υπάρξει δημοσιονομικός χώρος.
Ο κ. Τζανακόπουλος διευκρίνισε ότι τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο υπουργός Οικονομικών, αλλά και ο ίδιος ο κ. Ντάισελμπλουμ έχουν επισημάνει ότι ο δημοσιονομικός χώρος αφορά προβλέψεις και όχι αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, το Δεκέμβριο του 2018 – με την κατάθεση του προϋπολογισμού για το 2019 θα πρέπει να υπάρχει μηχανισμός που θα πιστοποιήσει ότι στο τέλος του ίδιου έτους θα έχει επιτευχθεί ο στόχος του 3,5% πρωτογενούς πλεονάσματος. Ο μηχανισμός αυτός αποτελεί αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους εταίρους, δεδομένου ότι η επίσημη πιστοποίηση του δημοσιονομικού αποτελέσματος του 2018 γίνεται από τη Eurostat τον Απρίλιο του 2019.
Ο κ. Τζανακόπουλος τοποθετήθηκε και για τις δηλώσεις του υπουργού Εσωτερικών, Π. Σκουρλέτη, σε ραδιοφωνικό σταθμό αναφορικά με την πλειοψηφία έγκρισης της συμφωνίας από τη Βουλή. Οπως είπε, ο κ. Σκουρλέτης δεν μίλησε θεσμικά αλλά πολιτικά, ότι δηλαδή η αντιπολίτευση θα πρέπει υπερβαίνοντας τον εαυτό της να δηλώσει ότι η συμφωνία είναι πολύ καλύτερη από αυτήν που περίμενε και να την υπερψηφίσει. Ο κ. Μητσοτάκης και η αντιπολίτευση, κατά τον ίδιο τρόπο που καταψήφισε την ενίσχυση των χαμηλοσυνταξιούχων θα επιλέξουν αυτοκαταστρεφόμενοι να μην υπερψηφίσουν τη συμφωνία, πρόσθεσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος. Υπενθύμισε δε ότι και ο ίδιος είχε δηλώσει ότι η κυβερνητική πλειοψηφία αριθμεί 153 βουλευτές και δεν υπάρχει κανένας λόγος νομικός ή θεσμικός να επιδιωχθεί οποιαδήποτε μεγαλύτερη πλειοψηφία. «Από εκεί και πέρα, εφόσον η κυβέρνηση θεωρεί ότι η συμφωνία είναι καλή, θα καλέσει το σύνολο των κομμάτων της αντιπολίτευσης να την υπερψηφίσουν».
Σε ερώτηση, τέλος, για τις αποδοχές των βουλευτών τόνισε ότι από τις πρώτες ενέργειες της κυβέρνησης ήταν η μείωσή τους κατά 10%, ότι η εισφοράς αλληλεγγύης εξομοιώθηκε με εκείνην που ισχύει για όλους τους φορολογούμενους και το ίδιο θα γίνει συνολικά με τη φορολογία των εισοδημάτων τους.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ

Οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου κυμαίνονται σήμερα (σ.σ. Δευτέρα) γύρω από τα χαμηλά επίπεδα τριμήνου, καθώς η αύξηση των αμερικανικών αποθεμάτων και της εξορυκτικής δραστηριότητας αντισταθμίζουν την αισιοδοξία σχετικά με τις προσπάθειες του ΟΠΕΚ να περιορίσει την παραγωγή του αργού.
Η τιμή του μπρεντ σημείωνε το μεσημέρι άνοδο 4 σεντς στα 51,41 δολάρια το βαρέλι, έχοντας υποχωρήσει νωρίτερα στα 50,85 δολάρια, που είναι το χαμηλότερο επίπεδο από τις 30 Νοεμβρίου. Η τιμή του αμερικανικού αργού (WTI) υποχωρούσε 5 σεντς στα 48,44 δολάρια το βαρέλι. Οι τιμές του αργού έχουν μειωθεί περισσότερο από 8% από την περασμένη Δευτέρα και οι αναλυτές σημείωναν ότι πιθανόν να μην υπάρχει περιθώριο για περαιτέρω υποχώρηση.
Η Goldman Sachs ανέφερε σε σημείωμά της ότι παραμένει «πολύ βέβαιη» για τις τιμές των πρώτων υλών και διατήρησε την πρόβλεψή της ότι η τιμή του αμερικανικού αργού θα διαμορφωθεί στα 57,50 δολάρια το βαρέλι στο δεύτερο τρίμηνο του έτους. Οι αμερικανικές εξορυκτικές εταιρείες αύξησαν τις γεωτρήσεις τους για όγδοη συνεχόμενη εβδομάδα, ανακοίνωσε η Baker Hughes την περασμένη Παρασκευή, αυξάνοντας τις δαπάνες για να εκμεταλλευθούν μία ταχύτερη αύξηση των τιμών μετά τη συμφωνία του ΟΠΕΚ για μείωση της παραγωγής.
Ο ΟΠΕΚ και άλλοι μεγάλοι παραγωγοί πετρελαίου, περιλαμβανομένης της Ρωσίας, συμφώνησαν στα τέλη του 2016 να μειώσουν την παραγωγή τους κατά σχεδόν 1,8 εκατ. βαρέλια την ημέρα για το πρώτο εξάμηνο του 2017. Αν και οι χώρες του ΟΠΕΚ τήρησαν τις δεσμεύσεις τους για τη μείωση της παραγωγής, αυτό δεν ήταν αρκετό για να επισκιάσει την αύξηση των αμερικανικών αποθεμάτων σε νέα υψηλά επίπεδα.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ