Ενα έργο για την κατεστραμμένη αθωότητα των εφήβων και την ευθύνη των μεγάλων, αλλά και μία νεότατη συγγραφέα από τη Σουηδία την Αννα-Μαρία Νίγκρεν, μας συστήνει η Ελενα Πέγκα, σκηνοθέτις με αξιόλογη συγγραφική δουλειά στον χώρο του πρωτοποριακού θεάτρου, μέσα από την παράσταση «Θα πεθάνω αν πεθάνεις». Το έργο που θίγει το ζήτημα της ταυτότητας του σημερινού κόσμου, μέσα στο οποίο μεγαλώνουν οι νέοι άνθρωποι, παρουσιάζεται στο Χώρος Θέατρο, από μια ομάδα νέων ηθοποιών, τους Γιώργο Βουβάκη, Ορέστη Καρύδα, Κατερίνα Μισιχρόνη και Αλεξάνδρα Ταβουλάρη.
«Το «Θα πεθάνω αν πεθάνεις» είναι η λαχτάρα μιας παρέας νέων που θέλουν να δοκιμάσουν τα πάντα και το κάνουν άτσαλα, ως συνήθως. Ξεπερνούν τα όρια και θυμίζουν γνώριμες καταστάσεις, έρωτες, άγχη, ανασφάλειες, άγουρες σκέψεις και ακατάσχετη επιθυμία για όλα και για τίποτα» αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Ελενα Πέγκα και εξηγεί: «Η παράσταση παίζει με το φως και το σκοτάδι, την τρυφερή παιδικότητα και το ξύπνημα της άνοιξης, έχει βία, παράβαση, πείραμα και πόθο για ζωή, όλα στα άκρα. Μοιάζει σαν να τρύπωσες στα στέκια ή τις παρέες που ίσως ως παιδί σε φόβιζαν, μα ήθελες να ανήκεις. Αν είσαι γονιός μαθαίνεις όσα θέλεις (ή καλύτερα δεν θέλεις) να μάθεις για τα παιδιά σου. Ενα βλέμμα από την κλειδαρότρυπα στις underground παρέες κι ένα κοντινό στα σημερινά παιδιά που μοιάζουν κάπως μόνα και τελικά όλο και λιγότερο με παιδιά. Εκείνα που παραμελούνται από τους γονείς, απομονώνονται, νιώθουν θυμό, θέλουν να τα σπάσουν όλα, ζουν σαν να μην υπάρχει αύριο και μιλούν για επανάσταση, μπλεγμένη με άτσαλη σεξουαλικότητα, άχαρη ενηλικίωση και αγωνία για τη μέρα που «δε θα υπάρχει κάποιος να τα νοιαστεί»».
Μια απλή καθημερινή ιστορία φέρνει στη σκηνή τέσσερις εφήβους, δύο αγόρια και δύο κορίτσια. Εχουν καταφύγει πίσω από μια εργατική εστία και πειραματίζονται. Με τα όρια, τον κίνδυνο, τον έρωτα, τη βία, την παραβατικότητα. Νιώθουν απροστάτευτοι, εγκαταλελειμμένοι. Εχουν γνωρίσει την άρνηση, τη μη αποδοχή. Και παρεκτρέπονται.
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
