Λίγο μετά το Πάσχα και λίγο πριν το άνοιγμα των θερινών κινηματογράφων, πέντε ταινίες κάνουν απόψε πρεμιέρα, την τελευταία εβδομάδα του Μαΐου
Λίγο μετά το Πάσχα και λίγο πριν το άνοιγμα των θερινών κινηματογράφων, πέντε ταινίες κάνουν απόψε πρεμιέρα, την τελευταία εβδομάδα του Μαΐου. Ανάμεσά τους το εξαιρετικού ενδιαφέροντος κοινωνικό δράμα «Το Παρίσι του Σουλεϋμάν», του Μπορίς Λοζκίν, το σίκουελ της εμπορικής περιπέτειας «Ο Λογιστής 2», με τον Μπεν Άφλεκ και η ταινία τρόμου «Until Dawn», του γνώριμου στο νεανικό κοινό Ντάβιντ Φ. Σάντμπεργκ.
Το Παρίσι του Σουλεϋμάν
(“ L’Histoire de Souleymane”) Κοινωνικό δράμα, γαλλικής παραγωγής του 2024, σε σκηνοθεσία Μπορίς Λοζκίν, με τους Αμπού Σανγκαρέ, Νίνα Μερισσέ, Ουμάρ Σοου, Εμανουέλ Ζιοβανί, Γιουνούσα Ντιαλό κα.
Υπάρχουν το Παρίσι, η Πόλη του Φωτός, η Γαλλία των «δικαιωμάτων», ο «ευρωπαϊκός πολιτισμός», αλλά υπάρχει και η πραγματικότητα, η σκληρότητα ενός δομημένου απάνθρωπου συστήματος, η καθημερινή βαρβαρότητα που χρησιμοποιεί τους ανθρώπους κατά το δοκούν, βγάζοντάς τους από το περιθώριο και το αντίθετο, στέλνοντάς τους στον αγύριστο ακόμη και για έναν στατιστικό δείκτη.
Υπάρχει το κοινωνικό γαλλικό σινεμά, ομολογουμένως με το ενδιαφέρον του, αλλά υπάρχει και ο Μπορίς Λοζκίν, που με την τελευταία του ταινία μας θυμίζει ότι ο κινηματογράφος μπορεί να μιλήσει στην καρδιά του θεατή, για όσα γίνονται εκεί έξω, στους κακόφημους δρόμους του Παρισιού ή οποιασδήποτε άλλης ευρωπαϊκής πόλης. Με αμέτρητα θύματα, αποτέλεσμα πολιτικών επιλογών, που κρύβονται πίσω από ωραίες λέξεις, δουλεμένες εκφράσεις, βαθυστόχαστες αναλύσεις και δηλητηριώδεις ιδεολογίες, διαφορετικών πηγών ή προορισμών, που έρχονται κι ενώνονται την κατάλληλη στιγμή, για να σκοτώσουν κάθε ελπίδα, για να εγκαθιδρύσουν μια ζοφερή προοπτική για τους πολλούς και να αυγατίσουν τα κέρδη των λίγων.
Το Παρίσι του Λοζκίν και του Σουλεϋμάν, δεν έχει σχέση με τις καρτ ποστάλ, τις διαφημίσεις των ταξιδιωτικών γραφείων, τις εντυπώσεις των τουριστών, με τους ευκατάστατους κατοίκους του Σαιν-Ζερμαίν-ντε-Πρε, αλλά η μητρόπολη της μιζέριας, της αποξένωσης, της βιαιότητας, των αστέγων, του διαλυμένου κοινωνικού κράτους, της ακραίας εκμετάλλευσης, αλλά και μικρών χαραμάδων ανθρωπιάς, μιας έσχατης ελπίδας, όπως και το σινεμά του Λοζκίν.
Δυο μέρες από τη ζωή του Σουλεϋμάν στο Παρίσι. Ενός νεαρού άνδρα από τη Γουινέα, που, όπως πολλοί εκτοπισμένοι μετανάστες, δουλεύει σκληρά ως διανομέας πρόχειρου φαγητού με το ποδήλατό του, για να βγάλει τα προς το ζην. Ο Σουλεϋμάν, ανάμεσα σε συμπατριώτες του, πρόσφυγες κι αυτοί, περιφερόμενοι ντελιβεράδες ή άεργοι παρίες που πασχίζουν για μια άδεια παραμονής, δεν είναι απατεώνας ή ψεύτης, αλλά ένας σκληρά εργαζόμενος στους δρόμους της νυχτερινής μητρόπολης, που τα φώτα της εντείνουν τη θλίψη. Χωρίς την άδεια παραμονής, θα καταφύγει στην ενοικίαση πλαστής ταυτότητας και στην ετοιμοπαράδοτη ιστορία ενός πολιτικού πρόσφυγα, από ένα αφρικάνικο μεσιτικό κύκλωμα, που φαίνεται να κάνει χρυσές δουλειές, σε συνεργασία με άλλα πιο «καθαρά» κυκλώματα. Κι ενώ η τύχη δεν είναι με το μέρος του γεροδεμένου νεαρού με το ποδήλατο, αυτός θα πρέπει να μάθει καλά το μάθημά του, για να μπορέσει να περάσει το κρίσιμο τεστ και να πάρει άσυλο. Πρέπει να πει μια ιστορία που δεν είναι δική του και να ταιριάζει σε πολιτικό πρόσφυγα, αλλά δεν είναι έτοιμος.
Ο Γάλλος σκηνοθέτης, ακολουθώντας τον ήρωά του στο ύφος του σινεμά των αδελφών Νταρντέν, με την κάμερα στο χέρι, φυσικούς ήχους, ρεαλιστική αίσθηση, ερασιτέχνες ηθοποιούς, αλλά χωρίς τη μινιμαλιστική έκφρασή τους, κάνει ένα βαθιά κοινωνικό και ως εκ τούτου πολιτικό σινεμά, καθώς μέσα από τη σκληρή καθημερινότητα του Σουλεϋμάν, αναδεικνύονται καθαρά και απλά ζητήματα όπως η μετανάστευση, το άσυλο, η καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων, αλλά και η ζωή των πληβείων στο Παρίσι, που ορισμένες φορές δεν διαφέρει πολύ απ’ αυτή των κατατρεγμένων, των Αφρικανών ή άλλων προσφύγων από τρίτες χώρες και που πολλές φορές μένουν αόρατοι, μόνο για να συνεισφέρουν στην οικονομία μιας χώρας, που πλέον βράζει, σε μια Ευρώπη, που έχει προετοιμαστεί καταλλήλως για να παραδοθεί σε ιδεολογίες μίσους.
Μια υπέροχη ταινία, που διαθέτει και ένα πραγματικά αριστουργηματικό φινάλε, με τον Σουλεϋμάν να είναι εγκλωβισμένος σε ένα μικρό γραφείο μιας δημόσιας υπηρεσίας, για να πάρει το πολυπόθητο άσυλο, μια σκηνή που δοκιμάζει τις αισθήσεις, το μυαλό και τα νεύρα του θεατή, καθώς ο ερασιτέχνης πρωταγωνιστής, παραδίδει μια συνταρακτική ερμηνεία, που θα του χαρίσει πανάξια το βραβείο στο φεστιβάλ Καννών, όπως και στα ευρωπαϊκά βραβεία.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Η ιστορία του Σουλεϋμάν, ενός νεαρού άνδρα από τη Γουινέα που βγάζει τα προς το ζην παραδίδοντας φαστ-φουντ με το ποδήλατό του, μοιάζει εκ πρώτης όψεως -αλλά δεν είναι- σαν μια ιστορία σαν όλες τις άλλες. Την ιστορία τόσων και τόσων εκτοπισμένων μεταναστών που πασχίζουν να επιβιώσουν σε μητροπόλεις της Δύσης, κάνοντας δουλειές του ποδαριού ενώ περιμένουν τη σειρά τους για να κάνουν αίτηση για άσυλο.
Ο Λογιστής 2
(“ The Accountant 2”) Περιπέτεια, αμερικάνικης παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Γκάβιν Ο’Κόνορ, με τους Μπεν Άφλεκ, Τζον Μπέρνθαλ, Σίνθια Αντάι-Ρόμπινσον, Ντανιέλα Πινέδα, Άλισον Ρόμπερτσον, Τζ. Κ. Σίμονς
Σίκουελ της ταινίας του 2016, με τον ίδιο σκηνοθέτη και σχεδόν αναλλοίωτο καστ, που πετά ευτυχώς το βαρύ φορτίο της πρώτης ταινίας, με τα ηθικά, κοινωνικά ή και φιλοσοφικά διλήμματα και δίνει έμφαση στην καθαρή ψυχαγωγία, ενώ αυτή τη φορά επενδύει και στο χιούμορ, που πολλές φορές βρίσκει στόχο.
Αυτή τη φορά ο σκηνοθέτης Γκάβιν Ο’Κόνορ προσεγγίζει την περιπέτειά του με διαφορετικό τρόπο, θυμίζοντας τη δεκαετία του ‘80, με δυο σταρ διαφορετικών χαρακτήρων να αποκτούν χημεία και να πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους απέναντι στους θανάσιμους εχθρούς τους και να αφήσουν απλώς τις σπίθες της δράσης και της διασκέδασης να βάλουν φωτιά στην οθόνη.
Ο Κρίστιαν Γουλφ είναι μια μαθηματική ιδιοφυΐα που πάσχει από το σύνδρομο Άσπεργκερ. Μοναχικός κι εντελώς αντικοινωνικός, ο Γουλφ διατηρεί ως βιτρίνα ένα απλό λογιστικό γραφείο, ενώ στην πραγματικότητα «καθαρίζει» τα οικονομικά προβλήματα διαφόρων διεθνών εγκληματικών οργανώσεων: από τρομοκράτες μέχρι καρτέλ ναρκωτικών. Τώρα, οι περιπέτειές του ξεκινούν όταν μετά τη δολοφονία μιας παλιάς του γνωριμίας ανακαλύπτει το μυστηριώδες μήνυμα «βρες τον λογιστή». Μία πράκτορας της δίωξης οικονομικών εγκλημάτων μαζί με τον λογιστή θα πέσουν στα βαθιά μιας έρευνας που στοχεύει στο δίκτυο μιας εγκληματικής οργάνωσης με εμπορία ανθρώπων από την κεντρική Αμερική. Αυτήν τη φορά, όμως, στο πλάι του θα βρίσκεται επίσης ο αποξενωμένος αδερφός του που μοιράζεται την ίδια ροπή προς τη βία με εκείνον.
Η ταινία, που διαθέτει καταιγιστική δράση και ορισμένες διασκεδαστικές σκηνές, ξεχειλίζει από ενέργεια, αλλά μέχρις εκεί, καθώς ο Ο’Κόνορ, δείχνει αναποφάσιστος αν θα πρέπει να ρίξει το βάρος του στη δυναμική περιπέτεια και τα θέματα που θίγει το στόρι του (εμπορία ανθρώπων, μετανάστευση, το θέμα του αυτισμού, η αδελφική αγάπη) ή στη διασκεδαστική πλευρά της ταινίας, με την ύπαρξη του αδελφού και του διαφορετικού χαρακτήρα από εκείνον του λογιστή.
Με δυο λόγια, ο Ο’Κόνορ κατεβάζει τον πήχη για να περάσει το φιλμ πάνω από τη βάση των περιπετειών δράσης, όπου από ένα σημείο και μετά οι σφαίρες πέφτουν σαν βροχή.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ο Κρίστιαν Γουλφ, μια μαθηματική ιδιοφυΐα, που πάσχει από το σύνδρομο Ασπεργκερ και διατηρεί ένα λογιστικό γραφείο, αλλά ξεπλένει τα μαύρα χρήματα εγκληματικών δράσεων, θα ενώσει τις δυνάμεις του με τον αποξενωμένο αδελφό του για να ξεδιαλύνει το μυστήριο μιας δολοφονίας.
Until Dawn
(“ Until Dawn”) Ταινία τρόμου, αμερικάνικης παραγωγής του 2025, σε σκηνοθεσία Ντάβιντ Φ. Σάντμπεργκ, με τους Έλα Ρούμπιν, Μάικλ Τσιμίνο, Οντέσα Α’ζάιον, Τζι-γιονγκ Γιου, Μπέλμοντ Καμέλι κα.
Αν και έχει δημιουργήσει ένα δυνατό όνομα ανάμεσα στους νεαρούς λάτρεις των ταινιών τρόμου, ο Σουηδός σκηνοθέτης Ντάβιντ Φ. Σάντπεργκ, με τις ατμοσφαιρικές, μικρού μήκους και πενιχρού προϋπολογισμού, ταινίες του, όταν μπαίνει στον χώρο των στούντιο και της μεγάλης διάρκειας ταινιών χάνει σημαντικό μέρος της μαστοριάς που διαθέτει, υποκύπτοντας στις συνταγές του είδους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το «Lights Out», που από μικρού μήκους έγινε μεγάλου μήκους ταινία και έχασε τα περισσότερα από τα προτερήματά της, ενώ στη συνέχεια γύρισε και μία διασκεδαστική υπερηρωική περιπέτεια («Shazam») που μάλλον δεν ικανοποίησε.
Εδώ, ο Σάντμπεργκ επιστρέφει με μια ταινία τρόμου που βασίζεται στο δημοφιλές διαδραστικό ομώνυμο βίντεο γκέιμ που σχεδιάστηκε για το PlayStation 4, επιδιώκοντας να προσφέρει μία σλάσερ εμπειρία.
Έναν χρόνο μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της αδελφής της, η Κλόβερ και οι φίλοι της πηγαίνουν στην απομακρυσμένη κοιλάδα όπου εξαφανίστηκε, αναζητώντας απαντήσεις. Εξερευνώντας ένα εγκαταλελειμμένο κέντρο επισκεπτών, ένας μασκοφόρος αρχίζει να τους καταδιώκει και να τους δολοφονεί τον ένα μετά τον άλλο… μόνο για να ξυπνήσουν και να βρεθούν πάλι στην αρχή της ίδιας βραδιάς. Παγιδευμένοι, αναγκάζονται να ζούν τη νύχτα ξανά και ξανά -μόνο που κάθε φορά η απειλή του δολοφόνου είναι διαφορετική, και μάλιστα πιο τρομακτική από την προηγούμενη. Με τις ελπίδες να λιγοστεύουν, η ομάδα σύντομα συνειδητοποιεί ότι τους έχει απομείνει περιορισμένος αριθμός θανάτων και ο μόνος τρόπος για να ξεφύγουν είναι να επιβιώσουν μέχρι την αυγή.
Έχοντας μία αρχική ιδέα που προκαλεί την ανησυχία και τον τρόμο στον θεατή – μια προσεγμένη ατμόσφαιρα και ορισμένα ευφάνταστα εφέ, αυτή η ίδια ιδέα θα εξελιχθεί σε βάρος για την ταινία, καθώς αρχίζει να επαναλαμβάνεται και να πατάει, από ένα σημείο και μετά, στα κλισέ του είδους. Βεβαίως, οι νεαροί φαν του είδους και του σκηνοθέτη, που έχει αποκτήσει μία φήμη, κυρίως διαδικτυακά, θα σπεύσουν και πιθανώς θα ικανοποιηθούν από το φιλμ, ενώ για τους υπόλοιπους ισχύει το «από μακριά και αγαπημένοι».
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ… Ένα χρόνο μετά τη μυστηριώδη εξαφάνιση της αδελφής της η Κλόβερ και οι φίλοι της πηγαίνουν στην απομακρυσμένη κοιλάδα όπου εξαφανίστηκε, αναζητώντας απαντήσεις. Παγιδευμένοι στην κοιλάδα, αναγκάζονται να ξαναζούν τη νύχτα ξανά και ξανά – μόνο που κάθε φορά η απειλή που τους κυνηγά είναι διαφορετική.
Προβάλλονται ακόμη οι ταινίες:
Baby
(«Baby») Βραζιλιάνικο νεανικό δραματικό φιλμ, που κέρδισε το βραβείο λατινοαμερικάνικης ταινίας στο φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, από τον Μαρσέλο Καετάνο και με πρωταγωνιστή τον πρωτοεμφανιζόμενο και υποσχόμενο Ζουάο Πέδρο Μαριάνο. Ένας 18χρονος περιπλανιέται στους δρόμους του Σάο Πάολο, έχοντας μόλις βγει από το αναμορφωτήριο, έχοντας κόψει κάθε επαφή με τους γονείς του, ενώ του λείπουν και τα βασικά για να ζήσει. Η συνάντησή του με έναν αρκετά μεγαλύτερο και πιο ώριμο άντρα, θα του δείξει τον δρόμο, παρότι αυτός δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Ένα καυτό δραματικό φιλμ, γεμάτο ζωντάνια, καθώς και με όλα τα χαρακτηριστικά ενός queer ερωτικού δράματος, που ρίχνει το βάρος του στα προβλήματα των περιθωριοποιημένων νέων, στις ανθρώπινες σχέσεις και τη δύναμη της εξουσίας. Με τους Ζουάο Πέδρο Μαριανό, Ρικάρντο Θεοντόρο, Άνα Φλάβια Καβαλκάντι, Μπρούνα Λιντσμάγερ, Λουίζ Μπερτάζο κα.
Ο Πειρατής Μαυροδόντης και η Κόμισσα του Γκρελ
(“ Kaptein Sabeltann og Grevinnen av Gral”) Κεφάτη και καλογυρισμένη παιδική ταινία κινουμένων σχεδίων από τη Νορβηγία και τους Άρε Όστνες, Γιάπρακ Μοράλι και Ράσμους Σίβερτσεν. Ο πειρατής των επτά θαλασσών, Μαυροδόντης, μαζί με την μικρή Ρέιβεν τα βάζει με την πανούργα Σίβυλλα, όταν επιτίθεται στο πλοίο τους και κλέβει ένα πολύτιμο μενταγιόν και τον μικρό φίλο τους Πίνκι. Η ταινία προβάλλεται μεταγλωττισμένη στα ελληνικά, με τις φωνές των Βαγγέλη Στρατηγάκου, Μαρία Χάνου, Πέγκυ Μανωλά, Μάρκου Χαριτόπουλου κα.
(Φωτογραφία από την ταινία «Το Παρίσι του Σουλεϋμάν»)
Χάρης Αναγνωστάκης
Πηγή Φωτογραφίας: Filmtrade
