Νομικά διλήμματα των γονέων για τον εμβολιασμό των παιδιών

Άνοιξε η πλατφόρμα για να κλείσουν ραντεβού για εμβολιασμό κατά της COVID-19 παιδιά ηλικίας 12-15 ετών. Η έγκριση της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών δόθηκε και οι γονείς των παιδιών της συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας μπορούν πλέον να κλείσουν ραντεβού.
Όμως δύο κρίσιμα ερωτήματα προκύπτουν σχετικά με τον εμβολιασμό της συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας.
Το πρώτο αφορά το τι συμβαίνει όταν ένα παιδί που ανήκει στη συγκεκριμένη κατηγορία θέλει να εμβολιαστεί και οι γονείς του δεν του επιτρέπουν.
Αλλά στο «τραπέζι» μπαίνει και το αντίστροφο ερώτημα, τι συμβαίνει όταν οι γονείς του παιδιού θέλουν να εμβολιαστεί ενώ εκείνο αρνείται.
Τα παραπάνω ερωτήματα ανέλυσε και εξήγησε στο Sputnik ο Αντώνης Δεσπότης, σύμβουλος της νομικής εταιρίας ΠΙΜ Εργασιακής.
Το αναιτιολόγητο «όχι» από τους γονείς μπορεί να είναι παράβαση της μέριμνας του παιδιού
Αρχικά ο κ. Δεσπότης ανέλυσε την περίπτωση κατά την οποία γονείς που για οποιαδήποτε λόγο πλην ιατρικών αντενδείξεων, δεν επιθυμούν τον εμβολιασμό των παιδιών τους.
Αναφορικά με αυτή την περίπτωση ο κ. Δεσπότης ανέφερε πως η βούληση των γονιών πρέπει να είναι αντικειμενική εμπεριστατωμένη, και πάντα υποκείμενη στον έλεγχο της πολιτείας.
«Στο πλαίσιο αυτό το “δεν επιθυμώ” από τους γονείς δεν πρέπει να είναι υποκειμενικό και αναιτιολόγητο» δήλωσε και εξήγησε πως δεν είναι ανεξέλεγκτη η βούληση του γονέα.
«Το άρθρο 12 Ν.3418/2005 αναφέρει πως ένας ασθενής πρέπει να συναινεί στην ενημέρωση για τη διενέργεια οποιασδήποτε ιατρικής πράξης. Επίσης, το άρθρο αναφέρει πως εάν ο ασθενής είναι ανήλικος, συναίνεση δίνεται από αυτούς που ασκούν τη γονική μέριμνα, στην προκειμένη περίπτωση τους γονείς» συμπλήρωσε.
«Με βάση λοιπόν αυτό, λαμβάνουμε υπ’ όψιν το άρθρο 1510 παρ 1 εδ.α΄ του Αστικού Κώδικα που λέει ότι η γονική μέριμνα των ανηλίκων είναι καθήκον των γονέων και πρέπει να ασκείται για το συμφέρον των παιδιών» επισήμανε.
Μάλιστα, όπως ξεκαθάρισε σε κάθε τέτοια περίπτωση πρέπει να αναγνωρίζεται το αντικειμενικό συμφέρον του παιδιού, το οποίο μπορεί να διαφέρει από την υποκειμενική άποψη των γονέων.
«Στην περίπτωση που ο ασκών τη γονική μέριμνα αρνείται να συναινέσει σε μια ενέργεια ιατρικής πράξης που επιβάλλεται από το αντικειμενικό συμφέρον του ασθενούς, μιλάμε για κατάχρηση της άσκησης της γονικής μέριμνας» υπογράμμισε.
Ο ίδιος τόνισε πως σε μια κατάσταση έξαρσης παγκόσμιας πανδημίας, και εξ’ αιτίας κάποιας μεταδοτικής νόσου όπως η COVID-19, συνίσταται ο εμβολιασμός.
«Σε τέτοιες καταστάσεις λοιπόν, που υπάρχει καταγεγραμμένη αύξηση κρουσμάτων και θανάτων, υφίσταται κίνδυνος για τη δημόσια υγεία και άρα η άρνηση του γονέα συντελεί σε κατάχρηστική άσκηση της γονικής μέριμνας» πρόσθεσε.
«Η πολιτεία δίνει τη γραμμή ότι ο εμβολιασμός είναι για το κοινό καλό του κοινωνικού συνόλου και μάλιστα πρόκειται για δοκιμασμένα εμβόλια» συμπληρώνοντας πως έτσι δεν δικαιολογείται να υπάρχει αμφιβολία από την πλευρά των γονιών και μάλιστα ή άρνησή τους μπορεί να θεωρηθεί πως «θέτουν το παιδί σε κίνδυνο».
«Αυτά λοιπόν αποδεικνύουν ότι ο γονέας δεν μεριμνά για την εξασφάλιση του δικαιώματος της ασφάλειας του παιδιού του με αποτέλεσμα να συνίσταται παράβαση της γονικής μέριμνας» εξηγώντας πως τα δικαστήρια δέχονται ότι η άρνηση εκπροσώπου να συναινέσει στη διενέργεια ιατρικής πράξης συνιστά κατάχρηση του σχετικού δικαιώματος.
Επιπλέον, τόνισε πως σύμφωνα με το άρθρο 21 παρ.1 του Συντάγματος επιτάσσεται η προστασία της παιδικής ηλικίας.
«Σύμφωνα με απόψεις νομικών αυτό δικαιολογεί την παρέμβαση του κράτους στις σχέσεις γονέων και τέκνων με γνώμονα το συμφέρον του παιδιού έναντι του δικαιώματος της γονικής μέριμνας για αυθαίρετες επιλογές των γονέων» συμπλήρωσε.
Μάλιστα, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε αυτό επιτάσσει και η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού που ορίζεται ότι το συμφέρον του παιδιού πρέπει να λαμβάνεται πρώτα υπόψη σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν τα παιδιά και λαμβάνονται από τις αρμόδιες διοικητικές αρχές.
«Ένα παιδί λοιπόν που θέλει να εμβολιαστεί και οι γονείς του δεν του το επιτρέπουν, μπορεί να προσφύγει σε δομές, οι οποίες θα υποστηρίξουν τη βούληση που έχει ως δικαίωμα να εμβολιαστεί» επεξηγώντας πως έτσι θα δικαιωθεί απέναντί στους γονείς του που του απαγορεύουν τον εμβολιασμό.
«Ο γονέας μπορεί να επιβάλει στο παιδί τον εμβολιασμό»
Αναφορικά με το αντίστροφο ερώτημα η κατάσταση είναι πιο απλή σύμφωνα με τον κ. Δεσπότη.
«Εδώ η περίπτωση είναι πιο απλή. Υπερτερεί το δικαίωμα του γονέα στο να ασκεί τη γονική μέριμνα με αποτέλεσμα να μπορεί να επιβάλει στο παιδί τον εμβολιασμό» δήλωσε.
Όπως ανέφερε το να μην θέλει να εμβολιαστεί το παιδί αποτελεί κίνδυνο για τη δημοσία υγεία και το κοινό καλό και έτσι οι γονείς μπορούν να αποφασίσουν για τον εμβολιασμό.
«Δεν υπάρχει αμφιβολία δηλαδή πάνω στο γεγονός της επιβολής της πράξης και ο γονιός έχει κάθε δικαίωμα να αποφασίσει για το παιδί» συμπλήρωσε χαρακτηριστικά.
Τέλος, ο κ. Δεσπότης ανέφερε πως τα παιδιά, ειδικά αυτά που θέλουν να εμβολιαστούν, δεν γίνεται να γνωρίζουν όλες αυτές τις πληροφορίες και είναι αρμοδιότητα του κράτους να λάβει μέτρα.
«Έχει υποχρέωση το κράτος λοιπόν να ενημερώνει την κοινή γνώμη για τα δεδομένα της δημόσιας υγείας» δήλωσε χαρακτηριστικά.
«Επίσης με γνώμονα τα παραπάνω έχει το δικαίωμα να επιβάλει είτε σε ηλικίες είτε σε κατηγορίες τον υποχρεωτικό εμβολιασμό» συμπληρώνοντας πως μόνο έτσι μπορεί να παρακαμφθεί το εμπόδιο που θα τεθεί από γονείς σε παιδιά που θέλουν να εμβολιαστούν, δηλαδή με την ενημέρωση και τον υποχρεωτικό εμβολιασμό.
Σπύρος Σιέρρος