Το ουκρανικό μοναστήρι που υποδέχεται παιδιά του πολέμου

To απομονωμένο μοναστήρι στα Καρπάθια όρη της Δυτικής Ουκρανίας στο ήσυχο χωριό Hoshiv, αποφάσισε να παίξει το δικό του ρόλο σε αυτό τον πόλεμο και να βοηθήσει.
Στη τεραστίων διαστάσεων παιδική χαρά δώδεκα παιδιά με τις ξεριζωμένες οικογένειές τους βρίσκουν καταφύγιο.

Καλόγριες της ελληνικής καθολικής ανεξάρτητης εκκλησίας με την ονομασία “Αδελφές της Ιερής Οικογένειας”, 100 χιλιόμετρα μακρυά από το Lviv παρέχουν τα βασικά σε 40 κατατρεγμένους από τις ρωσικές δυνάμεις, όταν αυτοί εξαπλώθηκαν στην ανατολική και κεντρική Ουκρανία.
Το κελάηδισμα των πολυλιών και οι χαμηλόφωνες προσευχές προσφέρουν ανακούφιση στην 59χρονη Ryma Stryzhko από το Kharkiv. “Εμοιαζε τα ρώσικα αεροπλάνα να μπαίνουν μες στα σπίτια μας, αναφέρει η 59χρονη σοκαρισμένη. Ακουγες μόνο τον ήχο από τους βομβαρδισμούς μέρα νύχτα. Σήμερα το μοναστήρι είναι παράδεισος για εμάς.”

To μοναστήρι κτίστηκε μετά την ανεξαρτησία της Ουκρανίας στις αρχές του ΄90, συμβολίζοντας τη δύναμη και αντοχή “στα δύσκολα”. Και είναι λογικό καθώς το προηγούμενο μοναστήρι στο χωριό είχε κλείσει από τους κομμουνιστές, καθώς η Ουκρανία αποτελούσε μέρος της Ε.Σ.Σ.Δ.
Το χειρότερο όλων οι καλόγριες εστάλησαν στη Σιβηρία.
Μέχρι που ήρθε ο νέος πόλεμος οι 17 καλόγριες ζούσαν ήσυχα. Παράλληλα με τα εκκλησιαστικά καθήκοντα, ασχολούντο με τις καλλιέργειες, την παραγωγή ζυμαρικών ή την αγιογράφιση του μοναστηριού. Τώρα θέλουν να φροντίσουν τα παιδιά, να προσφέρουν στήριξη ηθικά και συναισθηματικά στις μητέρες τους αλλά και να μαγειρεύουν καθημερινά για όποιον φτάνει μέχρι το κατώφλι της μονής.

“Προσευχόμαστε για ειρήνη, για τους στρατιώτες, για τους άμαχους που σκοτώνονται” αναφέρει η Ηγουμένη αδελφή Dominica. Σύμφωνα με την Ηγουμένη οι αρχές της πόλης τους πρόετρεψαν να φιλοξενήσουν μέχρι 50 άτομα, που αναγκάστηκαν να αφήσουν τις εστίες τους, συμπληρώνοντας ότι τώρα προέχουν οι άνθρωποι.
“Σήμερα μπορεί να βλέπετε τα παιδιά που παίζουν και γελούν πιο ήρεμα αλλά όταν κατέφθασαν ξερηζωμένα είχαν πολλά συναισθηματικά τραύματα.
Στην αρχή ήταν απόμακρα. Ολα ήταν ξένα γι αυτά και επιπλέον ερχόντουσαν από πόλεις με σειρήνες, βομβαρδισμούς , σκοτωμούς.
Ενα πρόχειρο παρεκκλήσι διακοσμημένο με τη ζωγραφιά της Παρθένου Μαρίας και τον Ιησού, ένα καντηλάκι και ένας σταυρός φτιαγμένος από κλαδιά αρκούν για να μετατραπεί σε χώρο φιλοξενίας. Στρώματα, κουβέρτες και ράντσα καλύπτουν όλο το χώρο. Και φυσικά επειδή τώρα απευθύνεται σε παιδιά στον τοίχο είναι γραμμένο με κιμωλία “The Prodigy” , το γνωστό αγγλικό συγκρότημα ηλεκτρονικής μουσικής.
Ο τεράστιος υπόγειος χώρος του μοναστηριού χρησιμοποιείται από τα παιδιά ακόμα και όταν δεν υπάρχουν οι σειρήνες του πολέμου για να παίξουν. Εγινε συνήθεια τους να επιλέγουν τέτοιους χώρους για παιγνίδι μετά τις τραυματικές τους εμπειρίες.
Ο δεκάχρονος Rostyslav Borysenko που “δραπέτευσε” από την πολιορκημένη Μαριούπολη με τη μητέρα του είπε χαρακτηριστικά: “Εδώ παίζουμε, προσευχόμαστε, διαβάζουμε. Κι αυτό βοηθά.”
Αν και βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακρυά από τα σύνορα η συζήτηση διαρκώς περιστρέφεται γύρω από τον πόλεμο. Ακόμα και η μητέρα του δεκάχρονου, μιλά διαρκώς για τα νέα που περιμένει από τους συγγενείς που έμειναν πίσω στη Μαριούπολη ή που εξαναγκάστηκαν να προωθηθούν σε πιο ανατολικές περιοχές που ελέγχονται από τους Ρώσους.
RENATA BRITO

ΦΩΤΟ: To γυναικείο μοναστήρι  Hoshiv  στη δυτική Ουκρανία στην περιοχή  Ivano-Frankivsk  (AP Photo/Nariman El-Mofty)