Το Κέντρου Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ), συνεχίζει την αναδρομή στις πιο ριζοσπαστικές φωνές της λογοτεχνίας με επίκεντρο τη γυναίκα, παρουσιάζοντας μια νέα σκηνική ανάγνωση των ποιημάτων της Σαπφώς σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καραντζά. Αυτή τη σχετικά «άγνωστη» ποιήτρια του 7ου αιώνα π.Χ. επιχειρούν να συναντήσουν, στο πρωτότυπο έργο και σε μετάφραση, ο Γιώργος Γάλλος και η Θεοδώρα Τζήμου σε μια ελεγεία φωνών.
Αν και το μεγαλύτερο μέρος του έργου της Σαπφούς χάθηκε, με μόνο δύο ποιήματά της να σώζονται στην ολότητά τους, όσοι στίχοι της επιβίωσαν θρυμματισμένοι από τα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. συνεχίζουν να μιλούν στον αναγνώστη ή τον ακροατή τους λες και γράφτηκαν χθες. Η Σαπφώ, μια φωτεινή εξαίρεση στον κανόνα της ανδροκρατούμενης αρχαίας γραμματείας, αποκαλούνταν «Δέκατη Μούσα» για την απαράμιλλη χρήση του μέτρου και την ποιητική της έμπνευση, τόσο προσωπική, πηγαία και ειλικρινής όσο δεν συναντά κανείς σε κανέναν άλλο λυρικό ποιητή για αιώνες.
Συντελεστές
Σκηνοθετική επιμέλεια: Δημήτρης Καραντζάς
Ερμηνεύουν: Θεοδώρα Τζήμου, Γιώργος Γάλλος.
Εισιτήρια 5 ευρώ.
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου στις 17.00 στον Φάρο του ΚΠΙΣΝ.
Η πασίγνωστη -και ταυτόχρονα «άγνωστη»- Σαπφώ ασκεί τη γοητεία της και ταλανίζει τη φαντασία όσων συναντούν το έργο της. Ο Οδυσσέας Ελύτης ένιωθε βαθιά τις εκλεκτικές συγγένειες που τον ένωναν με τη λυρική ποιήτρια, την οποία έβλεπε ως μία «μακρινή εξαδέλφη» και θαύμαζε το ποιητικό της επίτευγμα: «Καλύτερο παράδειγμα για την ισχύ που μπορεί να έχει ο ποιητικός λόγος δεν υπάρχει. Στροφές ακρωτηριασμένες, μισοί στίχοι, σπασμένες λέξεις, ένα τίποτε• κι απ’ αυτό το τίποτε, ένα θαύμα. Αν μέσα στα θραύσματα που μας απόμειναν περισυλλέγουμε ήδη διαμαντένιες εκφράσεις, θα πρέπει να υποθέσουμε ότι μέσα στα εννέα ποιητικά βιβλία που έγραψε η Σαπφώ, ένας πραγματικός θησαυρός λόγων με στοχαστική δύναμη, παρομοιώσεων τολμηρών και πρωτότυπων εικόνων, είχε κιόλας δημιουργηθεί». – Σαπφώ, Ανασύνθεση και απόδοση, Οδυσσέας Ελύτης
Φωτογραφία: Θεοδώρα Τζήμου
