Μια προσωπική περιπέτεια που ανάγκασε τον ηθοποιό, Ηλία Κουνέλα, να παραμείνει επί μακρόν σε νοσοκομειακό περιβάλλον, ήταν η αφορμή να γεννηθεί το 2014 το «Επισκεπτήριο»: Ενας τριμελής θίασος που ζωντανεύει σε θαλάμους και δωμάτια νοσοκομείων θεατρικές παραστάσεις. Παραστάσεις που παίζονται γύρω από ένα κρεβάτι, ενίοτε ψιθυριστά και με τραβηγμένες τις κουρτίνες, αποκλειστικά για τον ασθενή που τις έχει ζητήσει.
Πρόκειται για μία δράση κοινωνικής ευθύνης του Εθνικού Θεάτρου, που προσφέρει τέχνη σε ανθρώπους που την αγαπούν, αλλά για λόγους υγείας δεν μπορούν να την προσεγγίσουν. Το ευγενές παράδοξο της υπόθεσης είναι ότι ο συγκεκριμένος θίασος προσκαλεί το κοινό με ένα γράμμα, που όπως λέει ο κ. Κουνέλας, αποτελεί προϋπόθεση για την όλη διαδικασία, το να ζητάει ο ίδιος ο θεατής την παράσταση:
Αγαπημένε ασθενή
«Αγαπημένε ασθενή, κάποτε υπήρξα και εγώ στη θέση σου. Νοσηλευόμουν για μεγάλο διάστημα σε διάφορα νοσοκομεία. Συχνά έχανα την υπομονή και το κουράγιο μου, μου έλειπε η ομορφιά και η φαντασία. Αργότερα έγινα καλά. Και πως το έφερε η ζωή; Εγινα ηθοποιός. Θυμήθηκα εκείνες τις δύσκολες μέρες και ονειρεύτηκα να σου χαρίσω τις στιγμές που τόσο μου έλειψαν. Είμαστε τρεις αγαπημένοι φίλοι και ηθοποιοί. Ο Ηλίας, η Ιφιγένεια και ο Πάνος. Είμαστε έτοιμοι να δώσουμε μια μικρή παράσταση για σένα, γύρω από το κρεβάτι σου, εντελώς δωρεάν. Αρκεί να το πεις σε κάποια νοσοκόμα ή στο γιατρό σου, ή σε κάποιον υπεύθυνο της κοινωνικής υπηρεσίας, κι αυτός θα μας ενημερώσει. Εχουμε ετοιμάσει μερικές ιστορίες από την παγκόσμια λογοτεχνία, και θα διαλέξεις αυτή που προτιμάς, να σου αφηγηθούμε. Μπορείς να την παρακολουθήσεις μόνος σου ή με τους συνοδούς σου, ή με όλο το θάλαμο. Οι παραστάσεις είναι προσφορά του Εθνικού Θεάτρου στους νοσηλευόμενους των νοσοκομείων. Η δράση ονομάζεται Επισκεπτήριο και στόχος της είναι να μεταφέρει τη μαγεία της σκηνής σε ανθρώπους που δεν μπορούν τη δεδομένη στιγμή της ζωής τους να έρθουν στο θέατρο. Μη διστάσεις να τη ζητήσεις και εμείς θα είμαστε εκεί. Με αγάπη και σεβασμό από το Εθνικό Θέατρο και τη δράση Επισκεπτήριο».
Προτεραιότητα οι μεσήλικες
Μέχρι στιγμής έχουν δοθεί περισσότερες από 650 παραστάσεις σε δημόσιες δομές, γηροκομεία και μονάδες παίδων. Ωστόσο, προτεραιότητα του θιάσου αποτελεί η μέση ηλικία. «Οταν ένας μεσήλικας αρρωσταίνει και μάλιστα αρρωσταίνει βαριά, καταστρέφεται όλος ο κόσμος, γιατί έχει εκκρεμότητες, έχει δάνεια, έχει μία ολόκληρη οικογένεια που στηρίζεται επάνω του. Στόχος μας είναι να πηγαίνουμε σε αυτούς τους ανθρώπους που ενώ νιώθανε δυνατοί, ξαφνικά κλονίζονται». Τον θίασο, εκτός από την Ηλία Κουνέλα που είναι ο εμπνευστής και δημιουργός, πλαισιώνουν ακόμη η Ιφιγένεια Γρίβα που είναι από την πρώτη στιγμή δίπλα του, και φέτος μαζί τους είναι ο Παναγιώτης Ιωσηφίδης.
Η ασθένεια αφορμή για τέχνη
Η τέχνη μπορεί να είναι βάλσαμο όχι μόνο για την ψυχή αλλά και για το σώμα των ασθενών οι οποίοι νοσηλεύονται, αφού ως γνωστόν η ευφορία που προκαλεί μπορεί να ενισχύσει το ανοσοποιητικό. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος, όπου η ασθένεια μπορεί να αποτελέσει έμπνευση για τέχνη. Και αυτό αποδεικνύει περίτρανα η ταινία του Σταύρου Ψυλλάκη «Ακούγοντας το Χρόνο», όπου γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό του αντικαρκινικού Νοσοκομείου Μεταξά που τους χτύπησε την πόρτα ο καρκίνος, αφηγούνται την προσωπική τους ιστορία. Οπως αναφέρει ο σκηνοθέτης Σταύρος Ψυλλάκης το ζητούμενο εξαρχής ήταν να κάνει μία ποιητική ταινία. «Με εμπνέουν οι οριακές καταστάσεις του ανθρώπου, και τα υπαρξιακά ερωτήματα που τίθενται. Η ταινία παρά το γεγονός ότι ασχολείται με τον καρκίνο είναι μία ανάσα ζωής και συνάδει με αυτό που λέμε πως θα δώσουμε ζωή στα χρόνια μας και όχι χρόνια στη ζωή μας. Ολοι μας ξέρουμε ότι κάποια στιγμή θα πεθάνουμε. Οταν μας πούνε όμως έχεις καρκίνο, αυτό αποκτά συγκεκριμένη διάσταση και συχνά είναι αφετηρία για να στοχαστεί κάποιος τη ζωή από την αρχή, και να θέσει τα βασικά θεμελιώδη ερωτήματα».
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
