Το νέο γλυπτό των Μάσιμο Ματσόνε και Τζάκομο Τρινκάλι «Slancio», που θα κοσμεί εφεξής το αεροδρόμιο «Μάρκο Πόλο» της Βενετίας, παρουσιάστηκε σε εκδήλωση/συμπόσιο, στο οποίο συμμετείχε και η ελληνική πλατφόρμα καλλιτεχνικής παρέμβασης A.R.T.H.E.S.I.S, στην 16η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής, στην Βενετία.
Το έργο, μία γλυπτική κατασκευή από χάλυβα Cor-ten A, ύψους 9 μ., εμπνεύσθηκαν και σχεδίασαν οι δύο καλλιτέχνες με ιδιαίτερο τρόπο ώστε να απαντά σε όλες τις απαιτήσεις ενός γλυπτού σε δημόσιο χώρο και τις κοινωνικές του και περιβαλλοντικές διαστάσεις και συμπαραδηλώσεις.
Τη συζήτηση περί τέχνης και αρχιτεκτονικής άνοιξε με τοποθέτηση του ο καλλιτέχνης, Μάσιμο Ματσόνε, γνωστός στο ελληνικό κοινό από τη διεθνή έκθεση P.I.G.S (συμπαραγωγή του A.R.T.H.E.S.I.S , το 2015, φιλοξένησε εναλλάξ στις τέσσερις Μεσογειακές χώρες – Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία – καλλιτέχνες και δημόσιες παρεμβάσεις), εξηγώντας τη φιλοσοφία και τους στόχους που υπέβαλαν την τελική δημιουργία της μορφής του συγκεκριμένου έργου.
Από την πλευρά του, ο συντονιστής της A.R.T.H.E.S.I.S, Δρ Γιώργης-Βύρων Δάβος, προσέγγισε θεωρητικά την ευρύτερη λειτουργία ενός δημόσιου γλυπτού, προκειμένου αυτό, όχι απλώς να προσελκύσει τη ματιά ενός φευγαλέου κοινού, όπως αυτού στον δημόσιο χώρο – και δη στον ενδιάμεσο, «μη τόπο», ενός αεροδρομίου, ή σταθμού – αλλά και να επικοινωνήσει το μήνυμά του, επιβάλλοντας στον θεατή, μέσα από τα στοιχεία της «δυναμικής» και του «μεγέθους» του, την έκπληξη, το ενδιαφέρον και τελικά την προσοχή και την προσέγγιση.
Στην ιδιαίτερη οντολογική σημασία που έχουν τα έργα στον δημόσιο χώρο, τα οποία οφείλουν να υπερβαίνουν την παραστατική σφαίρα της φαντασίας και να μετακενώνουν το νόημά τους στην απτή πραγματικότητα της καθημερινότητας και της εμπειρικής αντίληψης, αναφέρθηκε ο μηχανικός και θεωρητικός, Αντρέα Ιμπρέντα, δείχνοντας πώς οι δύο τούτοι ξεχωριστοί κόσμοι συναντιούνται στο δημόσιο έργο τέχνης.
Από την πλευρά τους, οι ιστορικοί τέχνης, Πάολο Μάρτορε και Ματέο Μπίντσι, κατέθεσαν τα ιστορικά προηγούμενα μίας καθαρά κοινωνιολογικής παρέμβασης έργων δημόσιας τέχνης από διάσημους δημιουργούς, όπως ο Ανίς Καπούρ, Ριτσαρντ Σέρα, ή Γκόρντον Μάτα Κλαρκ.
Ιδιαίτερη ήταν και η παρέμβαση του αρχιτέκτονα που σχεδίασε το αεροδρόμιο της Βενετίας, Τζανπάολο Μαρ, ο οποίος αναφέρθηκε στον ιδιαίτερο ρόλο των γλυπτών στις αρχιτεκτονικές δομές-πέρα από τον εξωραϊστικό χαρακτήρα τους – ενώ η αρχιτέκτονας, υπεύθυνη της διαχειρίστριας εταιρείας του αεροδρομίου (SAVE), Φραντσέσκα Μπάρτολι, αναφέρθηκε στις ευεργετικές, για το ευρύτερο σύνολο, συνέργειες της επιχειρηματικότητας με την τέχνη, γεγονός που υπογράμμισαν και οι Φράνκο Ντανιέλε της Tecnostructure και Μάσιμο Ματιόλι του Artslife.
Ολες οι παρεμβάσεις του συμποσίου, συνέκλιναν, πάντως, στην άποψη πως με την παρουσία καλλιτεχνικών πρωτοβουλιών από τρεις χώρες, Ιταλία, Ισπανία (Escuela Moderna de Raval) και Ελλάδας (A.R.T.H.E.S.I.S) υπογραμμίζεται εύγλωττα πόσο εποικοδομητική και αποτελεσματική για τη δημιουργική παρέμβαση, ακόμη και σε κοινωνικό επίπεδο, είναι η σύσταση δικτύων συνεργασίας μεταξύ ομάδων από διαφορετικές χώρες, επικοινωνώντας και διαβιβάζοντας μεταξύ τους εμπειρίες και τεχνικές δράσης.
Την πρωτοβουλία της ανοιχτής συζήτησης είχε η ισπανική Escuela Moderna de Raval, στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων της 16ης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής (26/5 -25/11/2018).
Πηγή ΑΠΕ-ΜΠΕ
